Krakowski Oddział Związku Literatów Polskich

Jan MJ Masłyk pisze, choć nie wiemy od kiedy, bo w informacjach o sobie jest niesłychanie oszczędny, żeby nie powiedzieć skąpy. Wiemy, że opublikował następujące tomiki poezji:

Jam poeta (1981), Wiersze (1989), Obudziłam się (1994), Będziesz gościem na wieki (1996), Chodnik życia (1997), Lunaryki (1998), Odnowa marzeń (2002), Okruchy nadziei (2005), W drodze zdarzyć się może wszystko (2013), Poems (2020). Należy do Konfraterni poetów, Klubu Literackiego Podgórze, jest współzałożycielem grupy Twórczej iN-Ti i oczywiście jest członkiem Krakowskiego Oddziału ZLP.

Wracając do poezji. Trudno sobie wyobrazić opisową, „wylewną” formę poezji pisanej przez niesłychanie skupionego i oszczędnego w słowach autora. I tak właśnie jest. Zacznę od wiersza bez tytułu:

*   *   *

Masz jedno życie

Rozdrobnione na dni, miesiące lata

Na przełomie wieków i tysiącleci

Masz tylko jedno pozbierane w całość

Tu na tej Ziemi

Kuli wystrzelonej w przestworza

Zagubionej w swoich elipsach

Masz tylko i aż

Odpowiesz mi za to

Któregoś dnia

Odpowiesz i będzie to

Odpowiedź wieczności

To wiersz, w którym niczego nawet przecinka zmienić się nie da, choć niektóre sformułowania są oczywiste, w tym wierszu nie rażą, są użyte tak, że nabrały głębszego znaczenia. Nie wszystkie wiersze są aż tak ascetyczne. Przeczytam wiersz z tomiku: „W drodze wszystko może się zdarzyć”:

„W ciszy słychać muzykę”

Kiedy tylko nastaje cisza

Skrzypek unosi smyczek

Przykłada go do strun

I dusza gra

Tak niewiele potrzeba

By usłyszeć ciszę

Tak wiele potrzeba

By cisza miała swoją melodię

A skrzypek gra

Sprzedając nutę za nutą

Pół, ćwierć ósemkę, szesnastkę

Trzydziestka dwójka przemyka mgnieniem

I cisza

Melodia brzmi jeszcze

a już kolejne dźwięki opadają na poprzednie

tworzy się nowe

czas oczekiwania minął

przed nami kolejny czas

z wieczności wyszarpnięty

i wyłożony na ołtarzu życia

dla potrzebujących

graj skrzypku graj…

W tym wierszu zwraca uwagę sformułowanie „cisza ma swoją melodię”. Tak jest często, ale autor umiał to uchwycić zestawiając przeciwieństwa – cisza i melodia. Jak kiedyś jeden z malarzy o technice malowania mówił, że istnieje kilkanaście rodzajów czerni, tak istnieją różne cisze określane potocznie jako cisza groźna, łagodna, uspokajająca. Dla mnie to uchwycone zjawisko, przekazane w wierszu jest bardzo interesujące i ważne. Kolejnym dziełem, niejako podsumowującym twórczość poetycką autora, jest zbiór zatytułowany „Poezje/Poems”. Wydany w dwóch językach – polskim i angielskim został bardzo starannie opracowany. Z okładki w półcieniu wyłania się twarz autora, ale to wszystko, bo brak jakiejkolwiek informacji o autorze i jego twórczości. Być może autor stanął na stanowisku, że nie opis i biografia stanowią o wartości a zawartość tomu… Ale o tym podyskutujemy na spotkaniu.

Anna Pituch-Noworolska

Jesienne spotkania w Klubie Dziennikarzy Pod Gruszką coraz bardziej mnie zaskakują (oczywiście pozytywnie). Dnia 26 listopada 2024 r. miałam okazję smakować kolejnej dawki bardzo dobrej poezji autorstwa Juliusza Wątroby. Spotkanie przygotował Krakowski Oddział ZLP, którego autor jest członkiem. Poezja bardzo różnorodna tematycznie począwszy od wierszy refleksyjnych, dających nam możliwość zastanowienia się, a nawet zatrzymania i przeanalizowania zawartych w nich myśli autora. Niejeden z nich poruszył struny mojego serca. Były też utwory zabawne, bo bohater wieczoru od lat pisze teksty satyryczne, jest wielostronnie utalentowany (autor musicali, spektakli, programów kabaretowych, pieśni i piosenek autorskich) i może dlatego tak łatwo nawiązuje kontakt z czytelnikami i słuchaczami.

Prof. dr hab. med. Anna Pituch-Noworolska prezes Krakowskiego Oddziału ZLP dobrze zdiagnozowała swojego rozmówcę, zadawanymi pytaniami wydobyła na światło dzienne wiele Jego twórczych myśli.

Podczas spotkań literackich między prowadzącym a bohaterem powinien zaistnieć klimat wzajemnego zrozumienia i tak też się stało.  W takiej atmosferze miłośnik poezji czuje się komfortowo.

Jesień ma wiele odcieni i tym fascynuje tak, jak autor tomu „Na pięcioliniach snów”, do którego przeczytania serdecznie wszystkich zapraszam.

Na zakończenie pragnę się z Wami podzielić jednym z wierszy Juliusza Wątroby. Niech będzie do przemyślenia dla nas piszących i dla miłośników poezji. Pięknie autor słowem oddał w nim to, co Go zapewne zabolało.

Wszystko jest na coś

i po coś:

płacz na radość

ból na szczęście

zdrada na miłość

Tylko nienawiść

na darmo i po nic

Danuta Perier-Besrska