Dariusz Piotr Klimczak (ur. 31 stycznia 1973 r. w Pleszewie) – doktor n. hum. UJ, literaturoznawca, krytyk literacki, wydawca, certyfikowany Project-Manager (PRINCE2®, Scrum) i projektodawca NGO, dyplomowany terapeuta, specjalista dramy edukacyjnej, antropolog kultury i teatrolog.
Po ukończeniu w 1997 roku polonistyki na Uniwersytecie Opolskim, na którym studiował także Sanctae Theologiae, doktoryzował się, cum laude, na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia podyplomowe z zarządzania projektami ukończył na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. Od 2004 roku wykładał wiedzę o teatrze, podstawy wiedzy o literaturze, dramę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Akademii Pedagogicznej w Krakowie. W latach 1997-1998 kierownik literacki Teatru Lalki i Aktora im. A. Smolki w Opolu, zaś w latach 2006-2008 sekretarz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w Krakowie. Współpracuje stale z L’Associazione dei Cultori di Storia Salesiana (ACSSA) oraz Istituto Storico Salesiano w Rzymie. Od 2009 roku prezes Zarządu Fundacji „Maximum”.
Autor i ambasador licznych projektów kulturalnych, artystycznych, naukowych i społecznych o zasięgu europejskim i ogólnopolskim (m.in. „Bałkańska Seria Literacka” przy wsparciu Unii Europejskiej EACEA, „Małopolska Wielu Kultur” z MRPO, z Programów UMWM: „Mecenat Małopolski”, „Małopolska Gościnna”, „Małopolska! Postaw na edukację”, „Małopolska na sportowo”; „Myśląc ojczyzna” z Narodowego Centrum Kultury, z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytutu Książki, MEN, POKL, „Aktywny Senior” MRPiPS etc.). Założyciel Małopolskiego Salonu Sztuk oraz Małopolskiej Akademii Seniora.
Debiutował w 1997 roku opowiadaniem pt. Trupland i wierszami (m.in. Truskawkowość bytu) na łamach opolskiego kwartalnika „PrzezCzerń”. Publikował na łamach wielu czasopism („Dialog”. Miesięcznik Poświęcony Dramaturgii Współczesnej, „Colloquia Litteraria”, „Topos”, „Colloquia Communia”, „Przestrzenie Teorii”, „Studia Philosophica”, „Pedagogika Kultury”, „Alma Mater”, „Barbarzyńca” etc.). Do badań nad dramatem absurdu wprowadził termin „Absurdystyczne Misterium Mortis”. Uprawia twórczość poetycką i dramatopisarską oraz Trash-Art (w 2022 r. zrealizował wystawę „Primadonna i Święta ze śmietnika” w Szafirowej Pracowni St. Wyspiańskiego w Krakowie).
Członek Krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, Polskiego Oddziału International Association of Theatre for Children and Young People ASSITEJ w Sydney (Australia), Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, Towarzystwa im. dra Henryka Jordana w Krakowie.
Jego wiersze tłumaczono na język angielski, hebrajski, niemiecki, włoski i serbski.
Nagrody i stypendia
2008 – stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
2005 – wyróżnienie dysertacji pt. Śmierć w dramacie absurdu. Motywy tanatyczne w wybranych sztukach S. Becketta, E. Ionesco, S. Mrożka w Ogólnopolskim Konkursie na Najlepszą Rozprawę Doktorską z dziedziny nauk o kulturze zorganizowanym przez Narodowe Centrum Kultury oraz Instytut im. Adama Mickiewicza w Warszawie.
1997 – nagroda J.M. Rektora za wybitne osiągnięcia w nauce oraz pracy na rzecz środowiska akademickiego.
1995 – II nagroda w Ogólnopolskim Konkursie Dramaturgicznym „Szukamy Polskiego Szekspira” za sztukę Krwawe głowy, (pseud. Solidariusz Junosza Sobański).
1990 – wyróżnienie w III Ogólnopolskim Konkursie Dramaturgicznym „Szukamy Polskiego Szekspira” za sztukę Spisek koronacyjny.
Książki:
- Zdrowie – Terapia – Aktywizacja seniorów. Wybrane aspekty starości, red. D.P. Klimczak, Małopolska Akademia Seniora, Fundacja „Maximum”, Kraków 2023.
- Postwencja w szkole. Jak wspierać w obliczu samobójstwa. Poradnik dla uczniów, rodziców i nauczycieli, red. D.P. Klimczak, MEN, Fundacja „Maximum”, Kraków – Warszawa 2020.
- Jesteśmy razem, red. D.P. Klimczak i K. Grzegorzewska, Fundacja „Maximum”, Ministerstwo Pracy i Polityki Społ., Wyd. „Koncept”, Kraków – Sandomierz 2016.
- Jesteśmy. Aktywizacja twórcza i społeczna osób z zaburzeniami psychicznymi, red. D.P. Klimczak i A. Sojka, Fundacja „Maximum”, Ministerstwo Pracy i Polityki Społ., Wyd. „Koncept”, Kraków – Sandomierz 2013.
- Tango śmierci. Sławomira Mrożka rzeczy ostateczne, Narodowe Centrum Kultury, Instytut Wydawniczy „Maximum”, Kraków – Warszawa 2010 [seria TTTA III].
- Mistyka błękitu. Eugenio Ionesco dramatyczna eschatologia absurdu, Narodowe Centrum Kultury, Instytut Wydawniczy „Maximum”, Kraków – Warszawa 2008 [TTTA II].
- Śmiertelnicy. Teatr absurdu Samuela Becketta w przestrzeni Misterium Mortis, Narodowe Centrum Kultury, Instytut Wydawniczy „Maximum”, Kraków – Warszawa 2006, [Seria: „Trylogia Tanatyczna Teatru Absurdu”, cz. I].
- Rodzinna Kronika Wigilijna, Dariusz Piotr Klimczak i Stanisław Zimniak ISS, Instytut Wydawniczy „Maximum”, ACSSA, Kraków – Rzym 2009.
- Literatura – człowiek – wartość, red. D.P. Klimczak i A. Sojka, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Instytut Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Instytut Wydawniczy „Maximum”, Kraków 2007.
Ponadto, opublikował ponad 50 artykułów naukowych. SPIS PUBLIKACJI: https://independent.academia.edu/DariuszPiotrKlimczak
Poezja:
- Kadisz przed willą Amona Götha, albo modlitwa o pokój, Fundacja „Maximum”, Polsko-Izraelskie Konsorcjum „Shalom”, Kraków – Jerozolima 2019 (tłum. na hebrajski i niemiecki, pseud. Austin Colloh).
- Antologia: Krynickie Jesienie Literackie. Poezje – Eseje – Głosy, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Instytut Wydawniczy „Maximum”, Kraków 2007.
- Antologia: Sfera 2. Almanach Koła Młodych SPP, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Wyd. „Plus”, Kraków 2006.
- Portrety trumienne. Portrety tapczanne. Nagrobki, Wyd. Księgarnia Akademicka, Kraków 2003.
WIERSZE:
POCHWAŁA KIEŁBASY I DOBREGO O WÓDCE MNIEMANIA
„Chyli się Polska w trudne czasy
Przed bóstwem wódki i kiełbasy.”
Czesław Miłosz, Traktat moralny
„Nic bardziej zwierzęcego
niż czyste sumienie
na trzeciej planecie Słońca”.
Wisława Szymborska, Pochwała złego o sobie mniemania
nad morzem tyrreńskim zbrakło mi wódki
pod niebem italijskim zbrakło mi kiełbasy
gdy wróciłem do Polski
nad wódką zbrakło mi morza
a pod kiełbasą zbrakło mi nieba
wciąż jednak stoją na skale mego stołu
te dwa niezmiennie polskie
z wódki i kiełbasy Herkulesa słupy
strzegą wejścia do
oceanu Samotnego
w które daremnie się wlewa
puste jak na umór
wypita flaszka
morze śródziemnoludzkie
jeśli chcesz być
moją małą zakąską
stań pomiędzy
i bądź morzem i niebem
małą rozwartą cieśniną
w którą się wleję
na trzeciej kolejce do końca
Lido di Ostia, VIII 2014 – Cracovia I 2015
PSALM KONSUMPCYJNY
Koryfeusz Chórku
Ku keczupowi wznoszę me oczy
Skąd wezmę musztardę
Moja kiełbasa jest z grilla
I jeść ją jakoś nie w smak
Ona bez keczupu jest martwa
A bez musztardy to cień
Keczup ją strzeże
Musztarda przy boku czuwa
Kiełbasa za dnia czeka nocy
Aż przypalimy ją na ruszcie
Gdy z piwkiem będziemy
Strzec gotówki wyjścia i przyjścia
Musztarda nadejdzie z keczupem
I z majonezem rozsadzi mi brzuch
Z frędzlami kaszkowatych jelit
Jak latawiec żołądek się uniesie
W dal…
I długo jeszcze będzie trawić szał
Chórek
Aż się otworzy konsumpcyjny raj
Razem (Tutti)
Teraz i po wszystkie czasy
Amen
(z tomu: Portrety trumienne. Portrety tapczanie. Nagrobki, Kraków 2003)
BUTA PAMIĘCI ŻAŁOSNY RAPSOD (trawestacja z Norwida)
„Przechodniu powiedz szewcom – tu leżą mokasyny –
Prawym i lewym nogom wierne do ostatniej godziny”
D.K. z tomu: Portrety trumienne. Portrety tapczanne
I
Czemu, Bucie, odklejasz się, obcas złamawszy o paździerz,
Przy przechodniach, co z kurwami zgrają – oko wybił glan? –
Język wawrzynem zielony i pasty woskowej dziś polan;
Rwie się podeszwa i flek twój podrywa stopę jak tancerz.
– Wieją, wieją cholewki i zawiewają na dziarze,
Jak wymioty ruchome wosków wypastowanych po skórze.
Sznurowania długie we splątaniu aż się zanoszą i ćwieki
Pokłaniają się z góry zdartymi wkładkami
Jak gwoźdźmi przebite zelówki, podeszwy i pięty…
Jako wiele gzymsów, któreś dościgał czubkami…
II
Idą buty nadobne: jedne, podnosząc jęzora
Ze skarpetami wonnymi, które wiatr w bucie rozrywa,
Drugie, w zadek zbierając gzę, co się z podeszwy wykluwa,
Inne, nogi szukając, choć przed ćwiekami zgrzybiona…
Inne, tłukąc o ziemię wielkie krowiaste kopyta,
Czego klekot w marszrucie jeszcze smętności przyczynia.
III
Szewce biją w kopyta posiniałe od podglebia,
W prawidła bure od świerzbu biją pachołki służebne;
Przeogromna cholewa, co się wśród nogów koleba,
Młotka ostrzem o łuki, rzekłbyś, oparta pod-glebnie…
IV
Wchodzą w szafkę i toną… wychodzą w światło podeszew
I czernieją na glebie, a blask ich zimny omusnął,
I po czubkach, jak gwiazda spaść nie mogąca, psiakrew,
Paluch wychylił był nagle i znów jak fala wyplusnął…
V
Doklej – doklej – aż kiedyś stoczyć się przyjdzie do śmiecie
I czeluście zobaczym zdarte, co czyha za nogą,
Które aby przesadzić, Dziura nie znajdzie sposobu,
Czubkiem twego platfusa zeprzem jak starą ostrogą…
VI
I powleczem korkiem, smęcąc ujęte snem buty,
W bramy bijąc piętami, gwizdając w szczerby jęzorów,
Aż się buty od Rycha porozklejają jak krowy,
Stopy zemdlałe ocucą – pleśń z podeszwy zgarną muchy…
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Doklej – doklej – –
(Kraków, styczeń 2013)
NAGROBEK PRZECINKA
Zawsze chciałem zostać apostrofem…
TESTAMENT MÓJ
Po śmierci chcę być skremowany…
Kremem Nivea
(z tomu: Portrety trumienne. Portrety tapczanie. Nagrobki, Kraków 2003)
POCHWAŁA SCHABOWEGO
O jak dobrze po lekturze Koheleta
Zasiąść do niedzielnego kotleta
