Witold Dudziak,
lekkoatleta Wisły, urodził się 25 lipca 1934 roku w Grudziądzu.
Dudziak specjalizował się w biegach przez płotki. W 1955 roku był mistrzem Polski w biegu przez płotki na dystansie 80 metrów. W latach 1958-1960 był reprezentantem Polski w biegu na 400 metrów przez płotki.
Witold Dudziak jest absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. Po ukończeniu studiów wyjechał do Szwajcarii na dwuletni staż zawodowy. Po powrocie rozpoczął pracę jako wykładowca architektury wnętrz w Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem, gdzie zamieszkał. Jego autorstwa jest m.in. projekt stylowej restauracji „Nosalowy Dwór” w Zakopanem.
Jako prezes zakopiańskiego Klubu Literackiego Dudziak był jednym z inicjatorów Komitetu Porozumiewawczego Związków Twórczych i Naukowych mającego za zadanie podniesienie intelektualnej rangi Zakopanego (1980). Był też delegatem Komitetu na Kongres Kultury Polskiej w Warszawie w grudniu 1981 , który został przerwany w momencie ogłoszenia stanu wojennego.
Członek Związku Literatów Polskich (od 1988 r.)
Wszechstronnie utalentowany Dudziak próbował swych sił również w dziedzinie literatury. Jego debiut przypada na 1960 r., kiedy na łamach „Przeglądu Sportowego” zamieszczono jego opowiadanie. Teksty Witolda Dudziaka systematycznie publikowano w „Polityce”, „Sportowcu”, „Miesięczniku Literackim”. Jego opowiadania drukowała „Kultura”. W 1971 roku wydawnictwo „Iskry” opublikowało jego zbiór opowiadań „Finisz” (w cyklu „Autentyk”). Jest też autorem książki „Spełnione marzenia”. Jeden z jego utworów przetłumaczono na język węgierski.
Wojciech Mróz wspominając Dudziaka w „Dzienniku Polskim” napisał: „Z nieodłącznym papierosem w ustach przypominał Marka Hłaskę – zachował wiele z poetyki tamtych lat.”
Witold Dudziak zmarł po długiej chorobie 30 sierpnia 2010 roku w Zakopanem. Msza święta żałobna została odprawiona 4 września 2010 roku o godzinie 12.00 w parafii Najświętszej Rodziny przy Krupówkach w Zakopanem.
