Promocja książek Ignacego S. Fiuta, Klub Dziennikarzy Pod Gruszką, 17 kwietnia, godz. 18.00

26 mar



35-lecie debiutu książkowego Profesora Ignacego S. Fiuta
Promocja książek: „Kultury literackie poetów” i „Pegazowi prosto w oczy”
17 kwietnia 2018 r. w Klubie Dziennikarzy „Pod Gruszką” odbyła się promocja dwóch książek profesora Ignacego S. Fiuta połączona z jubileuszem 35-lecia Jego debiutu książkowego. Autor dziesięciu tomów poetyckich i czterech książek poświęconych poezji współczesnej promował tom wierszy: „Pegazowi prosto w oczy” i cykliczną, czwartą z kolei, krytycznoliteracką publikację: „Kultury literackie poetów”.
Przybyłych na uroczystość Gości powitała Prezes Krakowskiego Oddziału ZLP – Joanna Krupińska-Trzebiatowska. Prowadząca spotkanie, członkini KO ZLP – Danuta Sułkowska, wygłosiła rzeczowe, perfekcyjnie przygotowane słowo krytyczne, zwracając uwagę na rzetelny i wnikliwy sposób przedstawienia poetyckich światów w promowanej publikacji. Przytoczyła konkretne liczby twórców i ich dzieł (68 książek 59. autorów, w tym 24 książki koleżanek i kolegów z KO ZLP), które są przedmiotem analizy krytycznoliterackiej w 12. rozdziałach książki: „Kultury literackie poetów”.
Danuta Sułkowska, uważna interpretatorka wierszy prof. Ignacego S. Fiuta (jej autorstwa jest posłowie do promowanego tomu: „Pegazowi prosto w oczy”), odniosła się do intrygującego tytułu zbioru, wyjaśniając zamysł poety filozofa, który podjął w swym dziele ważki problem ludzkiej egzystencji w świecie i w Polsce a także odniósł się do kondycji poezji współczesnej. Zwróciła uwagę na najobszerniejszą część 10. tomu poezji prof. Ignacego Fiuta, dedykowaną „Rogatym duszom przyjaciół poetów”. Pośród nich znaleźli się znani krakowscy twórcy: Józef Baran, Andrzej Warzecha, Andrzej K. Torbus, Adam Ziemianin, Szczęsny Wroński, Danuta Sułkowska, Wanda Łomnicka Dulak, Barbara Paluchowa, Joanna Krupińska-Trzebiatowska, ks. Eligiusz Dymowski oraz pisząca te słowa.
Bardzo interesujące i piękne są zamykające zbiór poetyckie komentarze – dedykacje skierowane do „pozostałych przyjaciół poetek i poetów” – koleżanek i kolegów z Krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich.
Profesor Ignacy S. Fiut ograniczył się do zaprezentowania kilkunastu utworów wybranych z poprzednich tomów, w tym debiutanckiego, skupiając się na najnowszym zbiorze poetyckim: „Pegazowi prosto w oczy”. Prezentacji książek towarzyszyła oprawa muzyczna w wykonaniu naszego kolegi Roberta Marcinkowskiego.
Druga część spotkania zmieniła zupełnie nastrój, gdyż posypały się lawinowo wierszowane laudacje koleżanek i kolegów z okazji 35-lecia debiutu książkowego szanowanego i lubianego przez członków KO ZLP Profesora.
Bardzo oryginalną, napisaną po części w języku gwarowym, laudację odczytała w imieniu Sądeczan Wanda Łomnicka-Dulak. Szampańską laudację z „Poetycką receptą na Wenę” przeczytały z podziałem na role, wręczając w imieniu koleżanek i kolegów jubileuszowego, „opisanego wierszem” szampana, członkinie KO ZLP: Irena Kaczmarczyk, Dorota Lorenowicz i Danuta Perier-Berska. Do tego przesłania bukiet z 35. kwiatów dołączyła Sekretarz KO ZLP Anna Pituch-Noworolska. Odśpiewano tradycyjne STO LAT. Na scenie zrobiło się ciasno od chętnych do pogratulowania Profesorowi osiągnięć literackich i naukowych. A potem Autor zaprosił wszystkich na poczęstunek; sam w Sali Fontany długo podpisywał książki. Po złożeniu autografów, przybył do gości i osobiście częstował przednim, jubileuszowym winem. Aż zrobiło się późno; chociaż Kraków dopiero wtedy tętni życiem…
Tekst: Irena Kaczmarczyk
Foto: Danuta Perier-Berska

Filozofia śmierci i wiersze egzystencjalne; Spotkanie z Teresą Weber-Lipiec, Klub Dziennikarzy Pod Gruszką, 13 marca, godz. 18.00

23 lut



„Sztuka umierania” – wykład dr Teresy Weber-Lipiec

W dniu 13 marca 2018 r w Klubie Dziennikarzy „Pod Gruszką” odbył się wykład pt. „Sztuka umierania”, który wygłosiła Teresa Weber-Lipiec. Prelegentka – dr nauk medycznych, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii oraz medycyny paliatywnej, nauczyciel akademicki, zatrudniona w Szpitalu Klinicznym przedstawiła historię sztuki umierania na przestrzeni wieków, wzbogacając ją pokazem multimedialnym, gdzie na drzeworytach obserwowaliśmy sceny umierania w poszczególnych epokach historycznych. Podzieliła się ze słuchaczami obserwacją współczesnej sztuki odchodzenia (dr Teresa Weber-Lipiec na oddziale paliatywnym pracuje od 25 lat), podkreślając iż każdy człowiek ma swój scenariusz umierania i ma prawo do godnego przejścia w stan niebytu. Podczas wykładu wiersze egzystencjalne czytał Jacek Romański. Temat filozofii śmierci wywołał dyskusję, w której udział wzięli profesorowie: Anna Pituch-Noworolska, Bolesław Faron, Ignacy Stanisław Fiut, Józef Lipiec, Janusz Jutrzenka -Trzebiatowski i prowadząca spotkanie prezes KO ZLP Joanna Krupińska-Trzebiatowska. Głos zabrała również prezes Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta.
Warto zapamiętać cytat:
„Każdemu daj śmierć jego własną panie
daj umieranie, co wynika z życia
gdzie miał swą miłość,
cel i biedowanie” (Rainer Maria Rilke)

Foto: Andrzej Makuch

Tekst: Irena Kaczmarczyk

Promocja tomu poetyckiego Anny Pituch-Noworolskiej „Portret z magnolią”, Klub Dziennikarzy Pod Gruszką, 20 lutego, godz. 18

6 lut



„Portret z magnolią”- promocja książki Anny Pituch-Noworolskiej
20 lutego 2018 roku w Klubie Dziennikarzy „Pod Gruszką” odbyła się promocja książki  „Portret z magnolią” autorstwa Anny Pituch-Noworolskiej. To 7. Publikacja książkowa  członkini Krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, pełniącej w Zarządzie funkcję sekretarza. Autorka wydała dotychczas 6 tomów poezji i jeden tom prozy poetyckiej, zatytułowanej „Gobeliny”. Promowana dzisiaj książka zawiera wiersze i króciutkie opowiadania oparte na autentycznych przeżyciach, zapiskach autorki, która pozostawała w domu w wieku lat 9-ciu przez okres jednego roku z powodu choroby. Prowadzący spotkanie reporter i dramaturg Leszek Konarski rozmawiał z bohaterką wieczoru o roli poezji w zawodzie lekarza, jako że prof. Anna Pituch-Noworolska jest pediatrą, immunologiem klinicznym. Zauważył, że wiersze zamieszczone w tomie „Portret z magnolią” mają charakter spokojny, rozluźniający, niwelujący stres. Nic zatem dziwnego, że zadał autorce pytanie: Czy można leczyć poezją? Zapytał również o ulubione miasta, które poetka zwiedziła podczas licznych podróży po świecie. I o kobiecość, która jest wyróżnikiem w twórczości Anny Pituch-Noworolskiej. Poetka, posiadająca talent aktorski, udzielała interesujących odpowiedzi, jak również nietypowo i zaskakująco rozpoczęła spotkanie. Recytowała wiersz, wychodząc na scenę z widowni Sali Fontany. Relaksacyjny nastrój wieczoru podkreśliły utwory, które na gitarze klasycznej pięknie wykonał Adam Hliniak.
Warto przeczytać, co sama autorka mówi o sobie:
„Urodziłam się w Krakowie i tu ukończyłam szkołę, studia medyczne i pracuję nadal jako pediatra, immunolog kliniczny. Mieszkam w Krakowie, który uważam za najpiękniejsze miasto Europy, a ponieważ jednym z moich hobby jest fotografia dokumentuję zarówno rozwój tego miasta jak i renowację jego najstarszych fragmentów. Bardzo lubię spacery po ulicach średniowiecznego Krakowa, powolne pełne zadumy wędrówki po kościołach i  klasztorach wzdłuż Wisły.
Poza fotografią bardzo lubię podróże i przywożę setki zdjęć z różnych miejsc w Europie. Zwiedziłam poza ukochanymi Włochami, Anglię i Szkocję, Finlandię, Litwę, południową Hiszpanię, południową Francję i Niemcy a ostatnio Queensland w Australii. To co najczęściej pojawia się na fotografiach to architektura, najchętniej okresu średniowiecza i przyroda. W Andaluzji i Lizbonie dokumentowałam sztukę świata arabskiego i stylu manuelińskiego.
Wydałam tomiki: „Bukiety czasu” (2006)„Gotyk” (2008) (fascynacja klimatem, sztuką, obyczajami średniowiecza), „Jesienny księżyc” (2009) (m.in. reminiscencje z podróży do Włoch), „Wiersze rozsypane” (2012), „Skrzynia pełna wiatru” (2014) (z reminiscencjami z  podróży do Australii).
Jedynym zbiorem pisanym prozą poetycką są „Gobeliny” (2011) zawierające krótkie opowiadania poświęcone kobietom, ich uczuciom, losom i roli w otaczającej je rzeczywistości. Ten zbiór jest ilustrowany przez Bartłomieja Zembaczyńskiego.
Z racji mojego zawodu i wieku wiele miejsca w wierszach poświęcam przyrodzie, przemijaniu zarówno pór roku jak i naszego życia, które kruche i niepewne jest jak spadająca gwiazda. Często tak krótkie, że nawet wypowiedzieć życzenia się nie udaje.
Poza członkostwem w Związku Literatów Polskich jestem członkiem Unii Polskich Pisarzy Lekarzy, prowadzę warsztaty poetyckie pt. „Obraz w lustrze” dla osób chorych na schizofrenię”.
Tekst: Irena Kaczmarczyk
Foto: Danuta Sułkowska