Foto: Andrzej Walter
PROMOCJA TOMU WIERSZY K. A. JEZIERSKIEJ: „SKRZYDLATE OKNO”
Promocja nowego tomu poezji Krystyny Alicji Jezierskiej „Skrzydlate Okno” odbyła się 13 września 2022 r. w Klubie Dziennikarzy „Pod Gruszką”. Było to pierwsze po wakacjach poetyckie spotkanie Krakowskiego Oddziału ZLP. Poprowadziła je Danuta Perier Berska, która zadała autorce kilka osobistych pytań, jako że promocja dotyczyła poetyckiego zbioru zadedykowanego zmarłemu Mężowi poetki.
Osobiście zachwyciłam się wierszem tytułowym „Skrzydlate okno”, który w swej metaforze zawarł dramat rozstania na zawsze dwojga połączonych węzłem małżeńskim osób. Zacytuję w całości piękny utwór:
Skrzydlate okno
byliśmy jednym oknem
o dwóch skrzydłach
przelecieliśmy na nich
całe jardy lat
jeśli jedno skrzydło opadało
drugie wznosiło się w chmury
oliwiliśmy nadwątlone zawiasy
odwieczny zegar uczył nas
wspólnej nawigacji
w przestworze codzienności
gdy poczęliśmy rozwierać się
zgodnie na świat
i szybować w jasność
fatum zatrzasnęło
twoje skrzydło
pozostałam
niedomkniętym oknem
którym igra wiatr
Ten osobisty a zarazem uniwersalny wiersz sygnalizuje już okładka tomu – okno, którego jedna połowa jest otwarta na świeżą zieleń a druga…zachodzi w mrok.
W tej konwencji więc utrzymany był cały wieczór poezji Krystyny Alicji Jezierskiej.
Emocjonalne rozdarcie po stracie najbliższej osoby nacechowało wiele utworów w tym zbiorze. Jednak w końcowej jego części rysuje się prześwit. Poetka stara się odzyskać równowagę. Tkwić w zielonej stronie okna, otwartej na życie. Zamyka więc zbiór wierszem: „Nie oswoję samotności” :
nie oswoję samotności
nie postawię dla niej
w kuchni
miski z karmą
nie pogłaszczę
jej kłującej sierści
ani nie założę kagańca
nie pogodzę się
z jej bezgłośnym ujadaniem
do księżyca
ni z usypiającym czujność
szeptem
pozostanie dzika i obca
aby w każdym
zakamarku skóry
budzić lęk
Dlatego też, co dało się zauważyć podczas spotkania, na twarzy poetki pojawiał się uśmiech zwrócony w stronę życia.
Usłyszeliśmy wiersze w odautorskiej interpretacji a także w wykonaniu Danuty Perier-Berskiej i Pawła Lechowicza, który czytał również kilka utworów w języku angielskim. W tomie „Skrzydlate Okno” wybrane wiersze są bowiem tłumaczone na ten język. Było to cenne zwrócenie się autorki w stronę obcojęzycznych miłośników polskiej poezji.
Promocyjny wieczór uświetniły fortepianowe utwory w wykonaniu Marianny Łopaciuk.
14 IX 2022 Irena Kaczmarczyk
PROMOCJA TOMIKU POETYCKIEGO KRYSTYNY ALICJI JEZIERSKIEJ W KLUBIE DZIENNIKARZY „POD GRUSZKĄ” W DNIU 13.09.2022
Wczorajszy wieczór „Pod Gruszką” w towarzystwie zaprzyjaźnionych osób (poetek, poetów, dziennikarzy) w klubie przy ulicy Szczepańskiej 1, był długo oczekiwanym spotkaniem promującym tom „Skrzydlate okno”, znanej i lubianej poetki krakowskiej – KRYSTYNY ALICJI JEZIERSKIEJ.
W pięknej Sali Fontany wśród karminowych i pomarańczowych róż usiadły dostojne panie: bohaterka wieczoru, Krystyna Alicja i prowadząca, Danuta Perier –Berska w towarzystwie Pawła Lechowicza. Przy fortepianie Marianna Łopaciuk. Pani Grażyna Potoczek przywitała gości i zaprosiła na promocję najnowszego tomu w eleganckim stylu. Promowano dwujęzyczny tom (polsko-angielski) z grafiką Leszka Truchlińskiego (artysty z Wrocławia) opatrzony dogłębną analizą pani Marzeny Dąbrowy Szatko.
Materia słowa, zdjęć, projektu okładki książki tworzy całość zgrabnego tomu, poświęconego zmarłemu mężowi. Okno na okładce, wymowne. Koresponduje z treścią wprowadza nas w surrealistyczne klimaty: wzlatujące, niedomknięte, targane wiatrem, którego skrzydła stanowią małżonkowie.
Rozmowę przyjazną prowadziła koleżanka Danuta, która znała małżeństwo autorki z lat młodości. Pytania, były więc taktowne, rzeczowe i zapraszające do swobodnych odpowiedzi. Wiersze czytała autorka oraz towarzyszący jej – pan Paweł (w języku angielskim) oraz koleżanka Danuta.
Te nostalgiczne wspomnienia w odsłonie prywatności, utkanej z wersetów smutku, po odejściu ukochanej osoby – budziły silne emocje. To obrazy bogatego życia z akcentami spełnień i odkrywania tajemnicy. W jej smutku siedzi tęsknota za cygańską duszą (Niesłyszalnym) portretem ukochanego.
Ten wieczór zapamiętam, zanurzając się w pięknych lirykach Krystyny Alicji. Zachowam przejmujące obrazy tęsknoty, uświadamiając sobie, że należy oswajać samotność i cieszyć się twórczością.
Życzę autorce następnych tomów poezji, radosnych spotkań z rodziną i przyjaciółmi.
Zdzisława Gacek
