Krakowski Oddział Związku Literatów Polskich i

Klub Dziennikarzy "Pod Gruszką" ul. Szczepańska 1

12.12 (czwartek) 2013 r., godz. 18.00

zapraszają na promocję

Literata Krakowskiego

z udziałem autorów:

Renata Batko, Joanna Bąk, Józef Bratko,

      Marzena Dąbrowa Szatko, Marzanna Fiałkowska-Pyzowska, Arkadiusz Frania, Ignacy S Fiut, Adriana Jarosz,

Alicja Krystyna Jezierska, Irena Kaczmarczyk,

Wojciech Kajtoch, Julian Kawalec, Dariusz Piotr Klimczak, Franciszek Klimek, Leszek Konarski, Joanna Kuźmińska, Leszek Lisiecki, Robert Marcinkowski, Jan M J Mastyk, Maciej Naglicki, Joachim Neander, Dorota Lorenowicz, Maciej Naglicki, Janusz Orlikowski, Danuta Perier-Berska,

Anna Pituch-Noworolska, Maciej Pinkwart,

Joanna Rzodkiewicz, Kuba Szatko, Danuta Sułkowska, Barbara Szczepańska Judyta, Alicja Tanew,

Andrzej Walter, Hanna Wietrzny

prowadzenie:          Joanna Krupińska-Trzebiatowska

                                 Magdalena Węgrzynowicz-Plichta

MÓWIĄ, ŻE POSTRADAŁAM ZMYSŁY, A TO TYLKO SNY*

Było już ciemno, kiedy dotarłam do Nowego Sącza. Zmęczona podróżą, marzyłam tylko, by znaleźć się w objęciach boga snów. Jakież było moje zdziwienie, gdy zobaczyłam pięknie oświetlone sądeckie Stare Miasto i ruiny zamku. Zrobiło mi się żal, że nie mogę się zatrzymać choć na chwilę, bo byłam umówiona  z gospodarzami domu, w którym miałam zamiar nocować.

W sobotę wyruszyłam nieco wcześniej, by móc w spokoju pospacerować po śródmieściu. Oczywiście wiedziałam, że w Sączu można znaleźć wiele pięknych miejsc, ale nie spodziewałam się, że miasto jest tak urocze.

W pewnym momencie stwierdziłam, że powinnam znaleźć ulicę Franciszkańską, bo nie wypadałoby spóźnić się na uroczystość. Kiedy znalazłam się przed siedemnastowieczną rezydencją starostów sądeckich, nie mogłam nie przystanąć. Pomimo nieco już podniszczonej elewacji, budynek przedstawia się imponująco - jak stateczny mężczyzna w dojrzałym wieku. Gdybym wiedziała, że stoję u celu, nie wędrowałabym chwilę później sąsiednimi uliczkami w poszukiwaniu Franciszkańskiej.

Kiedy wróciłam, przed głównym wejściem do Biblioteki Miejskiej im. J. Szujskiego stało już kilka osób rozkoszujących się rozmową i dymem z papierosa. Weszłam do środka.

Uroczystość, podsumowująca IX Konkurs O Wawrzyn Nowosądecczyzny, odbyła się w zabytkowych piwnicach biblioteki, które pamiętały czasy, kiedy zapewne leżakowały w nich wina i miody przeznaczone na stoły Lubomirskich. Powoli schodzili się zaproszeni poeci i osoby, dzięki którym impreza miała wyjątkowy charakter, a powietrzu zaczęły krążyć duchy liryki. Danuta Sułkowska, sekretarz jury, niepostrzeżenie wprowadziła gości w świat poezji.

Człowiek i sny - ileż magii, wieloznaczności kryje się w haśle konkursowym. I śmierć, i marzenia czy wreszcie zwyczajny sen nie są ludziom obce, ale to, w jaki sposób każdy z nas postrzega wymienione zjawiska, stanowi o wartości turnieju, na co zresztą zwróciła uwagę pani sekretarz. Jakże różne to były teksty.

W pokonkursowym almanachu znaleźć można utwory, w których odbiorca styka się z problemami egzystencjalnymi współczesnego świata: stare drewniane domy/ w kolorze gorzkiej czekolady, w których żyją ludzie mający nadzieję na inne jutro (A. Andrych), samotna tonę w rozkrzyczanym tłumie/ szukam pigułek by wilgotną nocą wyhodować sen (U. Kopeć-Zaborniak).

Istnieje coś takiego, jak wymarzony sen/ który się nie przyśnił (D.Suwała)? Z całą pewnością, bo takiego pragnie żebrak. A sen? Być może to spersonifikowany byt i widocznie drzemią w nim "ludzkie" odruchy, ponieważ wciąż śpi/ bo nie chce żebraka/ niepotrzebnie rozczarować.

Najlepszą porą, by marzyć, jak pisze A. Gądek, jest letni wieczór: Świerszcze grają swój koncert./ Letnia symfonia zielonych trubadurów./ Pająk wpatruje się w oczy/ odległym gwiazdom.  Wątek letniego snu pojawia się również w utworze "Koncert" A. Jarosz. Kiedy wioskowy chłopak zasypia nad rzeką, trwa polifoniczny koncert ptasiej orkiestry: Śpi Mikoła snem błogim, nieprzerwanym/ krzykiem kobiet nawołujących do powrotu./ Śni baśń. O chyży malowanej błękitem nieba,/ o dziewczynie z lnianowłosym warkoczem/ i o cerkwi, w której święci z Carskich Wrót/ uśmiechają się do głupich marzeń.

Niepokojąco i piękny jest utwór M.Kowalskiego. To poetycka opowieść o Druciarzu Snów, przychodzącym niespokojną nocą po to, by zapewnić ludziom spokojne oraz dobre marzenia senne. Zniszczone reperuje drutem, który nosi w zwoju, podobnie jak dawni wędrowni druciarze garnków. Jednakże to nie drut, a nić stanowi o wyjątkowości Druciarza: kiedyś przyjdzie inaczej/ bez drutu ale z nitką cienką/ nie naprawi snu/ westchnie tylko/ popatrzy/ i zaszyje powieki.

Rzemieślnik, o którym mowa powyżej, pomógłby zapewne cyrkówce - błaznowi z wiersza K.Boruch. Owa istota, stojąca na środku rynku w kapciach i kolorowym ubraniu, rozśmiesza, chociaż wolałaby ułożyć się na/ nasłonecznionej ławce/ i zasnąć. Jak każdy z nas, chciałaby śnić coś ładnego, jednakże twierdzi, że jakaś śrubka się chyba poluzowała w mojej wyobraźni. Śnię/ niekompletnie.

 Czymże bywa sen? Może tak często cytowaną furtką do zaświatów? Towarzyszy mu niemy trzask/ zamykanych drzwi powiek (M. Gąbka).

Dlaczego zmarli przychodzą wówczas, gdy Morfeusz przejmuje nad nami pieczę? Poeci tłumaczą to w swoisty sposób: W snach przychodzą do mnie/ moi zmarli/ - dostali przepustkę od Śmierci/ i bilet powrotny w zaświaty (M. Baterowicz), We śnie przychodzi do mnie matka./ przeprasza, że jej tutaj nie ma,/ gdyż wyjechała nagle w podróż/ bez planu i bez pożegnania (P.Podlipniak).  W innym utworze Babcia, która również pojawia się nocą, w ogromnej łodzi wspomnień milczy, bo ludzie mądrzy mówią bardzo mało. (A. Bal).

Ten najgłębszy ze snów - śmierć - nieodłącznie przypisany jest każdemu z nas. Jeśli się ktoś chociaż raz urodził, przynajmniej raz umrze. M. Lebdowiczowa uświadamia nam, że dance macabre zrównuje wszystkich: Wielcy poeci umierają/ jak my zwykli śmiertelnicy/ chorują cierpią - niestety. Różnica polega na tym, co uda nam się zostawić. Jeśli poeta odejdzie na Sąd/ z tomikami wierszy w dłoniach/ w tłumie serc poruszonych jego słowem / w obłokach myśli które powołał / metaforą wersem wierszem., tak naprawdę nie umrze, choć poeci umierają zwyczajnie.

Człowiek chciałby czasami prosić tak samo,  jak czyni to podmiot mówiący w tekście "Senność" R. Batko: nie budżcie proszę/ gdy oddając siebie/ przeniknę światy nieznane. Zapewne wtedy  można byłoby się zbudzić/ poza pamięcią Ziemi/ wniknąć do jądra Kosmosu/ i nagle się znaleźć/ w Boskim Kielichu Wieczności (J. Staniewski).

Nie sposób omówić, choćby jednym zdaniem, wszystkich utworów, które pojawiły się w pokonkursowym almanachu "Człowiek i sny". Moje rozważania zakończę zatem fragmentem pięknego utworu M. Pisarkiewicza, laureata nowosądeckiego konkursu:

mówią, że postradałam zmysły

a to tylko sny

przychodzą wszystkie jednocześnie

bez zapowiedzi

jakby pamięć się

"od wiatru podarła"

(.)

najważniejsza jest wolność zapachu

jeszcze ważniejsza jest chwila

której nie odgadniesz

nawet gdy zabijesz gałązkę akacji

nie poznasz następnej

chyba, że policzysz

cętki słońca na porannej rosie

i barwy ogniska

ale po co zaglądać w przyszłość?

- to tak jakby nie chcieć już żyć.

Nie pamiętam dokładnie, o czym śniłam podczas kolejnej nocy w Nowym Sączu. Rano żałowałam, że obudziłam się przedwcześnie. Nie wiedzieć jednak czemu, cały dzień było mi błogo, jakby udało mi się przeżyć dobrze czas dany mi w innej czasoprzestrzeni.

*fragm. utworu M.Pisarkiewicza Papusza pisze ostatni wiersz (II)

tekst: Adriana Jarosz

IX OGÓLNOPOLSKI KONKURS "O WAWRZYN SĄDECCZYZNY" ROZSTRZYGNIĘTY

     Tegoroczna edycja Konkursu pod hasłem "Człowiek i sny" doczekała się swego finału. Na ogłoszenie wyników laureaci i goście zaproszeni zostali do Sądeckiej Biblioteki Publicznej. W zabytkowych piwnicach przy ul. Franciszkańskiej 11 w Nowym Sączu zabrzmiały tego dnia słowa powitalne Organizatorów i Starosty Powiatu, a w klimaty Ziemi Nowosądeckiej wprowadził wszystkich Zespół Regionalny "Sądeczoki", który od ponad 30 lat, kultywując tradycje przodków, niesie je muzyką, śpiewem i tańcem w różne strony kraju i świata.

     Ziemia Sądecka to Pogórze, Kotlina Sądecka i Beskidy. Kraina różnorodna zarówno pod względem ukształtowania terenu jak również pod względem etnograficznym. To tutaj łączy się ze sobą kilka grup etnograficznych: Lachy Sądeckie, Pogórzanie, Górale, Łemkowie i Romowie. Rozmaitość przyrody oraz kultur znajduje swoje odzwierciedlenie w bogatych i barwnych strojach ludowych, w których strój męski charakteryzuje szczególne zdobnictwo (a można je było podziwiać w strojach członków zespołu "Sądeczoki").

    Jury Konkursu przyznało wiele nagród i wyróżnień (a trzeba przyznać, że prawie 300 nadesłanych prac, z kraju i zza granicy, stanowiło dla członków jury bogaty materiał, nad którym pochylali się od kilku miesięcy). Napięcie Adriany Jarosz (Koło Młodych ZLP Oddział w Krakowie) sięgnęło zenitu, gdy okazało się, że zdobyła I miejsce w konkursie. Uroczyste spotkanie będące finałem konkursowych zmagań poetyckich o snach przebiegało od części oficjalnej poprzez część, w której wybrzmiały nagrodzone utwory aż do spotkania w kuluarach, gdzie uczestnicy mogli raczyć się słowem przy kawie i poczęstunku. To był bardzo dobry czas. Czas spędzony  wśród ludzi, którzy nie tylko dzielą się własnymi pasjami i doświadczeniami, ale dzielą się również życzliwością i serdecznością.

  tekst: Renata Batko

14. DNI POEZJI w Broumovie

    W dniach 16-20.10.2013 w Broumovie (Czechy) odbyła się 14. edycja DNI POEZJI, zorganizowana przez znaną w Polsce poetkę, tłumaczkę, uczestniczkę wielu imprez literackich odbywających się w naszym kraju (Warszawska Jesień, Międzynarodowa Galicyjska Jesień Literacka, Poetycki Listopad w Poznaniu, Festiwal "Poeci bez granic" w Polanicy) - Věrę Kopecką. W 14. DNIACH POEZJI wzięli udział twórcy z Czech, Słowacji, Ukrainy, Wietnamu oraz z Polski. Na tegoroczną edycję, po raz pierwszy, przybyli również poeci polskiego pochodzenia, aktualnie mieszkający w Niemczech. Na zaproszenie Organizatorki, w czesko-polskim Festiwalu uczestniczyli członkowie Krakowskiego Oddziału ZLP: Danuta Perier-Berska, Irena Kaczmarczyk i Andrzej Walter.

     Kilkudniowe Święto Poezji  poprzedzone zostało lekcjami poetyckimi, które odbyły się 17.10.br. w Gimnazjum w Pardubicach. W spotkaniu z młodzieżą udział wzięli: Danuta Perier Berska, Irena Kaczmarczyk, Antoni Matuszkiewicz (autor kilkunastu tomów poezji, prozy i dramatów, tłumacz, mieszkający w Czechach) oraz Věra Kopecká, która wystąpiła w roli  prowadzącej spotkanie, autorki wierszy i tłumaczki naszych utworów poetyckich. Druga lekcja miała miejsce w Kreślarni zabytkowego Klasztoru Benedyktynów w Broumovie, w której prezentowali twórczość: Danuta Perier-Berska, Kazimierz Burnat, Antoni Matuszkiewicz i Věra Kopecká. W tej reprezentacyjnej Sali broumovskiego Klasztoru odbyło się po południu Uroczyste Spotkanie wszystkich uczestników DNI POEZJI, którzy recytowali własne wiersze z wydanego na tę okazję Almanachu: "Do ticha skal" (Broumov 2013).

     W drugim dniu Festiwalu odbył się Wieczór Poetycko-Artystyczny w Domu Kultury w Mieroszowie, gdzie można było obejrzeć poplenerową wystawę fotografii Věry Kopeckiej, jak również posłuchać poezji śpiewanej w wykonaniu znakomitej artystki Barbary Pachury. Warto wspomnieć o warsztatach twórczych, które odbywały się w godzinach wieczornych. Powstałe podczas zajęć utwory poetyckie zostaną, tradycyjnie już, wydane w zbiorku, który będzie można nabyć podczas przyszłorocznych 15. DNI POEZJI w Broumovie. W 14. DNIACH POEZJI wzięło udział  40 poetów, w tym 27 przybyło z Polski. 14. DNI POEZJI zostały włączone do 9. Wschodnio-czeskiego Maratonu Poetyckiego, który odbywa się w Czechach w dniach od 3.10-28.10.2013 r.

tekst: Irena Kaczmarczyk

foto: archiwum

Krakowski  Oddział  Związku  Literatów Polskich i

Klub Dziennikarzy Pod Gruszką, ul. Szczepańska 1

dnia 14 listopada (czwartek) 2013, godz. 18.00

zapraszają na otwarte spotkanie poetyckie 

"NON OMNIS MORIAR"

 - wspominamy w poezji najbliższych -

Goście specjalni:

Vladimir Stockman (recytacja, wokal, gitara)

Rosyjscy Poeci - Uczestnicy

Vi Festiwalu Poezji Słowiańskiej

prowadzenie

Magdalena Węgrzynowicz-Plichta

17 powodów, dla których warto odwiedzić 17. Targi Książki w Krakowie

Powód dla sentymentalnych

Targi Książki w Krakowie po raz ostatni odbędą się przy ul. Centralnej 41A. Począwszy od 2014 r. będą organizowane w Międzynarodowym Centrum Targowo-Kongresowym Kraków Expo przy ul. Centralnej 53. Już nigdy Targi nie będą takie same. Już nigdy. Będą lepsze.

Powód dla kolekcjonerów

W 17. edycji Targów Książki w Krakowie weźmie udział blisko 500 gości, pisarzy, poetów, publicystów, aktorów, muzyków. A gdyby tak pokusić się o zebranie autografu od każdego z nich? Niewykonalne? Nie. Trudne, ale nie niemożliwe. Lista autorów dostępna jest na stronie: www.ksiazka.krakow.pl.

Powód dla ciekawskich

Podczas Targów zostaną rozstrzygnięte najważniejsze polskie plebiscyty i konkursy, m.in.:  Konkurs o Nagrodę im. Jana Długosza, Edycja. Konkurs na książkę edytorsko doskonałą, Konkurs na najlepszy podręcznik i skrypt akademicki, PIK-owy Laur czy Ranking Polskich Drukarń Dziełowych. Ciekawe, kto zwycięży?

Powód dla znudzonych

Z myślą o molach książkowych, lekturowych fanach, beletrystycznych maniakach przygotowano program, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Podczas Targów odbędą się nie tylko spotkania z autorami, ale także seminaria dedykowane branży wydawniczo-księgarskiej oraz nowym mediom, spotkania z autorami. Z racji Roku Juliana Tuwima nie zabraknie spotkań dla najmłodszych. Kto czyta - nie nudzi się!

Powód dla zorganizowanych

W Targach weźmie udział blisko 600 wystawców zgromadzonych na 8 000 m kw. w sześciu sektorach (od A do F i P). Na terenach targowych będą dostępne plany hali, listy autorów, katalog Targów. Będą działały: biuro prasowe, rejestracja dla gości branżowych, punkty cateringowe. Wszystko pod kontrolą. 

Powód dla punktualnych

24 października o godz. 12:00 odbędzie się oficjalne otwarcie 17. Targów Książki w Krakowie, podczas którego zostanie wręczony tytuł Ambasadora Targów czterem postaciom polskiej sceny kulturalnej, które promują czytelnictwo i ideę krakowskich Targów. W tym roku zostaną wyróżnieni: ks. Adam Boniecki, Michał Rusinek, Henryk Podolski i. To niespodzianka. Bądźcie punktualnie!

Powód dla mobilnych

O wszystkim, (no, prawie) co Targów Książki w Krakowi dotyczy, będzie można się dowiedzieć dzięki aplikacji mobilnej na smartphony. Aplikacja gwarantuje dostęp do najświeższych informacji na temat gości i wydarzeń towarzyszących. Szczegóły na www.ksiazka.krakow.pl.

Powód dla nowoczesnych

W ramach Targów odbędzie się Salon Nowych Mediów, gratka dla fanów nowinek technicznych, nowomediowych zapaleńców, elektronicznych maniaków. W Salonie będzie można się m.in. dowiedzieć, jak wyglądają najnowsze czytniki książek elektronicznych, który tablet jest najbardziej designerski, co to jest papier elektroniczny, kto wydaje e-booki, a kto audiobooki, czym różni się Kindle od Kobo. Idzie nowe.

Powód dla deklamujących
Przecz cztery dni na terenie Targów Książki w Krakowie będzie trwał wielki maraton czytania utworów Tuwima. Każdy zwiedzający będzie mógł dołączyć do grona czytających, którzy zostaną uwiecznieni okiem kamery. Warto przetargowe jesienne wieczory wykorzystać na ćwiczenie dykcji i lekturę Tuwimowych wierszy i wierszyków.

Powód dla małoojczyznianych

Odbywający się w ramach Targów Salon Małe Ojczyzny zwraca uwagę na znaczenie mikroregionów: ich odrębność kulturową, językową, ich specyfikę. Podczas dyskusji, prelekcji i pokazów zwiedzający będą mieli szanse powrotu do prywatnych ojczyzn, miejsc zakorzenienia i źródeł tożsamości. W tym roku w ramach Salonu Małe Ojczyzny będzie przybliżana tradycja oraz kultura Kaszub i Gdańska.

Powód dla aktywnych

Targi Książki w Krakowie co roku idą w miasto. Impreza ma formułę święta książki w całym Krakowie. Poza terenem Targów odbywają się spotkania z autorami, happeningi literackie, spektakle teatralne, konferencje, koncerty, wystawy. Jesteście gotowi?

Powód dla uduchowionych

W Salonie Wydawców Katolickich, towarzyszącym Targom Książki w Krakowie, prezentowane są publikowane przez oficyny katolickie książki naukowe, teologiczne, dziecięce i młodzieżowe, beletrystyczne, poradniki, a nawet książki kucharskie. W Salonie można poznać i zakupić publikacje ponad 60 oficyn zakonnych, diecezjalnych i kościelnych. Quo vadis? Na Targi!

Powód dla studiujących

Odbywający się w ramach Targów Salon Wydawców Szkół Wyższych zwraca uwagę czytelników na to, jak ważny wkład wnoszą polskie publikacje w rozwój polskiej i światowej nauki i kultury. W ramach Salonu rozstrzygane są liczne konkursy, jak na przykład na najlepszy podręcznik i skrypt akademicki. Nauka to potęgi klucz.

Powód dla towarzyskich

Prezydent Europejskiej Federacji Wydawców Piotr Marciszuk ocenił, że Targi Książki w Krakowie są obecnie największą, ogólnopolską imprezą wydawniczą i księgarską w Polsce, co potwierdza zwiększająca z się z roku na rok frekwencja. W ubiegłorocznej edycji imprezy wzięło udział ponad 34 000 zwiedzających. Wszystko zaczyna się od spotkań.

Powód dla oszczędnych

Podczas jesiennej imprezy wydawnictwa oferują bardzo konkurencyjne ceny na dostępne publikacje. Warto więc wykorzystać cztery Targowe dni na poszukiwanie literackich perełek w okazyjnej cenie. Tanie i dobre.

Powód dla rozrzutnych

Tym, którzy zaoszczędzili trochę gotówki i nie oszczędzają na książkach, przypominamy, że Targi to czas nowości książkowych. Wiele publikacji wychodzi specjalnie z okazji Targów, by podczas imprezy mieć swoją oficjalną premierę. Czas rozbić świnkę-skarbonkę.

Powód dla tych, którzy nie potrzebują powodu

Po prostu trzeba to zobaczyć.

17. Targi Książki w Krakowie, 24-27 października

ul. Centralna 41a, 31-586 Kraków

www.ksiazka.krakow.pl
www.facebook.com/targi.ksiazki.w.krakowie

"ŚWINIA TROJAŃSKA" - DLACZEGO?

"III Posiady u Szymborskiej" w Domu Pracy Twórczej "Astoria"

Na kolejnych już "Posiadach u Szymborskiej" w Zakopanem miałam prawdziwą przyjemność obcowania z poezją i prozą Macieja Pinkwarta. Maciej Pinkwart - osobowość nietuzinkowa, jeszcze przed rozpoczęciem spotkania wprowadził słuchaczy w nastrój rodem z "Filozofii po góralsku" Józefa Tischnera. Mieszkając pod Tatrami przez kilkadziesiąt lat nabiera się widocznie takiego specyficznego dystansu do spraw i ludzi, a może to cechy osobowości sprawiają, że szuka się miejsca, w którym chce się żyć, bo ono sprzyja naszej kondycji i daje poczucie czegoś więcej, a nie tylko zamieszkania w mieście, na ulicy, w budynku, pod numerem. Bo czy Państwo na przykład wiedzą, dlaczego trzynastego w piątek uważany jest za dzień pechowy? Albo dlaczego nie trzeba się już tego trzynastego obawiać, ale raczej dwunastego w czwartek? Otóż właśnie, kto był w willi "Astoria" 13 - ego września w piątek 2013 roku, ten już wie.

Gość wieczoru ze swadą i humorem zabarwionym szczyptą ironii przygotował nas do odbioru swojej twórczości. Nie krył rozterek, jakie związane były z przygotowaniem do spotkania. Otóż "Posiady u Szymborskiej" zobowiązują, a co za tym idzie, pojawia się pewna blokada. Co przedstawić, wiersze, czy prozę? Maciej Pinkwart podjął wyzwanie i postanowił przedstawić wiersze. Ale jeśli pomyślicie Państwo, że tylko wierszami uraczył nas Autor, to będziecie w błędzie. Spotkanie utkane literackimi perełkami sprawiło, że deszczowy wieczór w Zakopanem pod samymi Tatrami (willa "Astoria" położona jest w ustronnym, urokliwym miejscu Zakopanego przy drodze Do Białego, gdzie czuć już wyraźne tchnienie gór) przebiegło w atmosferze pełnego uwagi zasłuchania oraz niekontrolowanych wybuchów śmiechu. W moich uszach brzmiały wiersze jak opowieści nasycone życiem niczym dojrzałym winem: zapraszały klimatem, kusiły zapachami, koiły nutami, dręczyły niedopowiedzeniami, wprawiały w rozbawienie. Czy za dużo jak na jeden wieczór? Ależ skąd. Jak dla mnie, za mało. Ale tu kłania się mądrość Autora: rozdrażnić, ale nie nasycić, aby chciało ci się więcej - słuchaczu.

Usłyszeliśmy w wykonaniu Autora wiersze z tomów:

TEXTY

 "Jesion"

Smętnieje jesion za oknem -
liściom znowu czas w drogę.
Chciałem iść w góry samotnie.
Nie mogę.

Wiatr znad Orawy nadleciał.
Jesion jesiennie szumi.
Chciałem zapomnieć o lecie.
Nie umiem.

Góry już śpią , osiwiałe.
 W potokach szkli się woda.
I ciepłych słów zapomniałem.
A szkoda.

oraz "Babie lato", "My", "Andrzej", "Fotograf", "Nasza miłość";

LUSTRO

"Morze Jońskie"

Bez wątpienia lepiej by było,
gdybym twardo powiedział: "nie jadę",
ale jednak wplątali mnie w podróż -
któż by inny im dał dobrą radę?
Tej Heleny to wcale nie znałem.
Ponoć piękna, choć kiepska z niej żona.
Niezbyt dobrze także się działo
z Klitajmestrą u Agamemnona.
Pewno dalej pod Troją by stali,
wojsko tracąc i sprzęt by im niszczał
gdybym nie wpadł na koncept z tym koniem,
i dziś z Troi ruiny i zgliszcza.
[.]

oraz  "Epidauros", "Luwr", "Montmartre";

ZA MOSTEM

 "Za mostem"

[.]

Choć nie do tańca nam dzisiaj

to przecież próbujemy 

może nie rock and rolla,

może nie tango argentyńskie,

może nawet nie kiwaczkę dwa na jeden...

Ale jakby choć trzymać cię za rękę,

czuć twoją dłoń na ramieniu

muśnięcie włosów na policzku...

I przetańczyć nie całą noc

tylko tę resztę drogi

nad czarnymi falami Rodanu,

na drugą stronę po moście,

który tak beznadziejnie

kończy się w środku nurtu

najpiękniejszego zakątka życia

gdzie się przecież przyszło by tańczyć

raz dokoła, raz dokoła...

oraz "Thera", "Prom do Sochaczewa", "Ulice zagubionych słów", "Po-Trojenie, Koń trojański", "Po-Trojenie, Orzeł trojański", "Po-Trojenie, Papuga trojańska", "Po-Trojenie, Żółw trojański", "Po-Trojenie, Świnia trojańska" i wiele innych, z tomów wymienionych powyżej lub jeszcze drukiem nie wydanych, z których "Poemat o zielonookim szczawiu" zakończył część liryczną, a na zakończenie wysłuchaliśmy fragmentów prozy Macieja Pinkwarta z książki pt. "Siódmy krąg".

Czy teraz odpowiem dlaczego tytuł wieczoru brzmiał "Świnia trojańska"? Niestety, nie odpowiem, a może każdy z obecnych na spotkaniu sam sobie odpowiedział, gdy padło z mej strony (trzynastego w piątek, choć przecież piątek trzynastego nie jest pechowy, tylko tak nam się wydaje, a czwartek pechowy już minął) to niefortunne, być może, pytanie.

Bo przecież choć jak sam autor pisze:

Świnia trojańska

marudna taka

hałaśliwie zadowolona

upasiona nienawiścią

jedyne żywe coś

w martwym mieście

już tylko na deser

wyjada pogasłe oczy

nieśmiertelnych bohaterów

to tylko tyle dodam dla nieobecnych: ot, przewrotność iście niewieścia.

tekst: Renata Batko 

I TAK OPRÓCZ WĘDROWANIA.

"Moje góry zaczynają się nigdzie

i kończą się nigdzie

tak - wprost za progiem snu mego

i są ze mną tam

gdzie uparcie w myślach je niosę

wspaniale

moje góry zaczynają się wszędzie

i kończą wszędzie

gdzie chcę."

Jerzy Tawłowicz

      A może warto - pomyślałam, stojąc na wysokości 1209 m nad poziomem morza. Podobno przy dobrej pogodzie ponad 30 szczytów z tego miejsca można zobaczyć. Ale tego dnia widziałam ich nieco ponad kilkanaście. Mgła i chmury stanowiły zasłonę, ale nie przeszkodę. Przecież spektakl na Rusinowej Polanie jak trwał tak trwa, z nami czy bez nas. Góry to są emocje - mówił Jerzy Tawłowicz. Jurka nie znałam osobiście, ale nie przeszkadza mi wymawianie jego imienia w wersji przyjacielskiej, przecież po górach wędrują ze sobą bratnie dusze. A ja wraz z kilkudziesięcioosobową grupą przyjaciół Jurka uczestniczyłam w pierwszym rajdzie jego imienia. Wśród nas byli i przewodnicy górscy - wszak Jurek był utytułowanym przewodnikiem tatrzańskim, i poeci - gdyż pozostawił po sobie wiersze i był naszym związkowym kolegą. Wszyscy pamiętają go też jako felietonistę, zakopiańskiego barda, rysownika i aktora. W Zakopanem był postacią znaną i wyrazistą. Nie dziwi więc nikogo, że półtora roku po jego śmierci, wciąż jego osoba potrafi zwołać ludzi nie tylko z Zakopanego, ale i z Krakowa, Złotego Potoku, Warszawy, Szczecina, Łodzi i z Końskich.

       A jak zrodziła się ta piękna literacko-górska sprawa, która ma szanse stać się cykliczną? Pomysłodawczynie są dwie: żona Jurka, Ania Tawłowicz i Magdalena Węgrzynowicz-Plichta, prezeska Krakowskiego Oddziału ZLP. A ściślej mówiąc, to Jurek jeszcze za życia wyraził swoje pragnienie, by poprowadzić po górach artystyczną brać. Nie zdążył, ale Magda poniosła jego ideę w mowie pogrzebowej, a że idea padła na czuły grunt, to w urzeczywistnienie włączyła się Ania Tawłowicz i Przyjaciele Jurka - aktorzy Sceny A2 w Zakopanem Grażyna Syrzistie i Krzysztof Michno. I tak oprócz wędrowania mieliśmy jeszcze na górskim szlaku mszę odprawioną w intencji Jurka innych poetów, w kościółku na Wiktorówkach. Zaś po zejściu do Zakopanego najprawdziwszą góralską biesiadę w szałasie Skorusa, z muzyką, wierszem, aktorskimi popisami i jadłem, które m.in. znieśli ze swoich domów przyjaciele Ani i Jurka. Więc może warto, niekiedy wbrew - jak się zdaje - światu, trwać przy swoich snach i marzeniach, jak robił to Jurek. Ten człowiek gór na swojej stronie internetowej napisał: Włóczęga po górach to mój zawód, ale od dziesiątków lat moja pasja i mój "sposób na życie".

     W Zakopanem już dzień wcześniej, tj. 13 września, spotkaliśmy się na III Posiadach u Szymborskiej w Astorii z Maciejem Pinkwartem. A właściwie to on spotkał się z nami. Był bohaterem wieczoru, który zatytułował "Świnia trojańska", a który poprowadziła Magdalena Węgrzynowicz-Plichta, jedna ze sprawczyń tego całego dwudniowego dziania się. Pan Maciej czarował nas swoją przekorną naturą i oczarował. Jako erudyta i wyraziciel literackiej myśli czytał swoje wiersze i fragmenty powieści "Siódmy krąg". Co raz wybuchaliśmy śmiechem, bo jest to jeden z tych autorów, którzy inteligentnie i z pewną dozą dezynwoltury posługują się humorem. Ale przecież nie chcę pisać recenzji, tylko powiedzieć, że był to udany wieczór. Jestem dopiero przed lekturą prozy Pinkwarta, gdyż zakupiłam wspomniany "Siódmy krąg" i jeszcze "Dziewczynę z Ipanemy".

     Wybaczcie, że nie wymieniłam z imienia i nazwiska wszystkich uczestników dwóch powyżej zasygnalizowanych literackich spotkań w Zakopanem. Wtedy moja krótka nota od serca musiałaby być dużo obszerniejsza. Odsyłam zatem do galerii zdjęć.

tekst: Elżbieta Musiał

17.09.2013

Krótkie i dosadne refleksje po spektaklu poetycko-muzycznym zorganizowanym

przez KO ZLP w Klubie Dziennikarzy Pod Gruszką w ramach Nocy Poezji 

SZOWINISTYCZNA MĘSKA SOLIDARNOŚĆ

Tegoroczna Krakowska Noc Poezji okazała się w sumie lepsza, niż początkowo się obawiałem. Sam wianuszek pań, dominujących liczebnie w autorskim gronie, zagrażał supremacją poezji kobiecej. W dodatku nieobca mi skądinąd Kraina Łagodności, podawana w nadmiernych dawkach wywołuje u mnie naprzemiennie ataki szału oraz poczucia dobrze spełnionego obowiązku.

Pani Prezes KO LP Magdalena Węgrzynowicz-Plichta (którą ostatecznie jednakowoż niniejszym stąd pozdrawiam!) rozwinęła wstępną grę oratorską aż do całkowitego dosytu publiczności, daremnie usiłującej zakłócać tok mowy wiązanej prośbami o przewietrzenie sali.

Zanosiło się na krainę bezmięsnych befsztyków, a wstępne przegłaskiwanie koteczka zaczynało już rodzić we mnie mordercze instynkty, łagodzone tylko przez Kosmiczny Ziew.

A jednak. Zręczny scenariusz Marzeny Dąbrowy Szatko zdołał zrównoważyć szalę wieczoru, a nawet przechylić ją w stronę przebudzenia! Szowinistyczna męska solidarność nie pozwala mi przemilczeć, że stronę tę stworzył głównie Kuba Szatko, tekstami zarówno swoimi, jak i Jacka Molędy. Spośród utworów muzycznych do gustu przypadł mi spacer po nocnym Krakowie, z wierszem Andrzeja Torbusa oprawionym przez Grażynę Łapuszek.

 tekst: Robert Marcinkowski

foto: Andrzej Makuch

KRAKOWSKA NOC POEZJI 2013

Krakowski  Oddział  Związku  Literatów  Polskich i
Klub Dziennikarzy Pod Gruszką, ul. Szczepańska 1,

zapraszają dnia 6.09.2013 r. (piątek) o godz. 18.00 na


spektakl poetycko-muzyczny

wg scenariusza Marzeny Dąbrowy Szatko


"DOKĄD MNIE NIESIESZ ŻYCIE

NA SWOICH KOŚCISTYCH RAMIONACH?"


piosenka autorska:  

Niezależna Grupa Teatralna PORFIRION

recytacja:

Marzena Dąbrowa Szatko, Danuta Perier-Berska,

Irena Kaczmarczyk, Magdalena Węgrzynowicz-Plichta,

Kuba Szatko

wstęp wolny, Klub Dziennikarzy Pod Gruszką, ul. Szczepańska 1

WYWIAD Z JOANNĄ KRUPIŃSKĄ-TRZEBIATOWSKĄ

z okazji promocji najnowszej książki poetyckiej.pt: "Trickster"

(dnia 18 czerwca 2013 w Klubie Dziennikarzy Pod Gruszką)

WACŁAW KRUPIŃSKI

- Skąd ta potrzeba pisania, ujawniona światu dość późno...

JKT - Inny pisarz lub poeta, być może zdołałby jednoznacznie odpowiedzieć. Ja nie potrafię. Z całą pewnością jest to rodzaj wewnętrznego imperatywu o walorze poznawczym. Z jednej strony więc swoistego rodzaju droga intuitywnego porządkowania otaczającej rzeczywistości i poszukiwania sensu świata z całym bezsensem rządzących nim praw i ułomnością natury ludzkiej, czyli absurdem egzystencji, a z drugiej próba odnajdywania się w nim i budowania wewnętrznej oazy, swoistej Arkadii, w której można szukać schronienia wtedy kiedy życie nazbyt mocno nas doświadcza.

- Mija 25 lat, od Twego debiutu. 4 września 1988 Życie literackie uwiodło dobrze zapowiadającą się panią prokurator, co to postanowiła się zadać z inną muzą....

JKT - Pisać zaczęłam bardzo wcześnie, jeszcze w czasach licealnych a jednocześnie prowadziłam dziennik. Od chwili gdy podjęłam pracę bezwzględna i zaborcza z natury, choć uchodząca za uosobienie sprawiedliwości Tytanida, absorbowała mój czas bez reszty i dopiero kiedy wypadek samochodowy wyeliminował mnie na długo z życia zawodowego na powrót zaczęły mieć do mnie dostęp Muzy, unaoczniając mi wartość a zarazem kruchość życia. W takim też tonie, mocno egzystencjalnym, był wiersz opublikowany wówczas w Życiu Literackim.

- Zobaczyłaś wydrukowany i co - wykupiłaś cały nakład?

JKT- Dwa lub trzy egzemplarze, na tyle wystarczyło honorarium autorskie (śmiech).

- Czy pisanie jest dla Ciebie tylko wewnętrzną potrzebą przelania myśli na papier i jak mówisz, poukładania swojego świata, czy też ucieczką od czarnych stron życia, których doświadczałaś jako prokurator? - A może reakcją na zawodowe niespełnienie...

JKT- Nie mogę mówić o zawodowym niespełnieniu skoro przepracowałam na stanowisku prokuratora trzydzieści lat. Gdybym mogła cofnąć czas z całą pewnością nie wybrałabym innego zawodu, choć prawdą jest, że mając 55 lat przeszłam w stan spoczynku, na co złożyło się wiele przyczyn. Z jednej strony zawodowe wypalenie, a z drugiej właśnie pasja pisarska i zarywane z jej powodu noce. Musiałam zdecydować kim chcę być ( wiecznie zmęczonym a przy tym niewyspanym prokuratorem) i co zamierzam jeszcze osiągnąć. A czarne strony życia, o które pytasz? Od nich nie da się uciec. Nota bene pytanie Unde malum, czyli skąd bierze się zło - wciąż powraca zarówno w moich wierszach jak i w prozie.

- W tamtym debiutanckim wierszu dostrzegam zbieżność z tonacją wierszy z tomu najnowszego...- "Trickster", szachraj, przechera, łotrzyk, który kłamie, oszukuje - skąd taki tytuł najnowszego tomiku?

JKT - To także bóg lub bogini, duch, dusza lub wręcz Demiurg w ujęciu maniheistycznym czy jak kto woli biblijny Szatan, a najkrócej rzecz ujmując nawiązanie do tytułu mojej pierwszej powieści "Cień Boga" (2005), z gatunku science fiction, gdzie podnosiłam problem odwiecznej walki dobra ze złem wpisanym poniekąd w naturę ludzką. Ten problem przewinął się też przez "Donos" (2008), gdzie dziecko, poczęte w wyniku gwałtu dokonanego przez satanistów mogło zagrozić światu.

- Przesadzasz w gęstości odwołań do mitologii, historii starożytnej itp. Tych wierszy nie da się czytać bez obłożenia się słownikami, encyklopediami...

JKT - Chyba żartujesz? Nie spadliśmy z drzewa wczoraj i na to kim jesteśmy składa się kilka tysięcy lat historii, a nie tylko dwa licząc od narodzin Chrystusa. Ubolewam, że dzisiaj nie uczymy się greki i nie posługujemy łaciną (nawet język francuski został wyparty przez angielski), a znajomość mitologii i jej przełożenia na dramat antyczny zaczyna być rzadkością, a przecież był to kiedyś kanon ogólnego wykształcenia. Już Kochanowski wykazał się doskonalą znajomością "Iliady". Dla mnie jednak to nie tylko wiedza, ale pryzmat przez który patrzę na ewolucję cywilizacji, szczególnie tych zaginionych, jak Atlantydów, doszukując się przy tym, co tu ukrywać, wpływów pozaziemskich. Weź na przykład Gilgamesza. Potem wędruję po muzeach w poszukiwaniu odnoszących się do niego artefaktów.

 -Ten tom najnowszy jest dowodem na to, że inspiracją dla ciebie są często twoje podróże. Te asocjacje zapisujesz od razu, czy to się odkłada i nabiera kształtu dopiero w Trzebiatówce?

JKT - To zależy od stopnia emocji, ale pewne wrażenia wymagają niemal natychmiastowej konotacji. Bywa też, że pociągają za sobą niesamowite, niemal prekognicyjne sny. Tak wyśniły mi się kiedyś na Krecie fale tsunami i to na długo przedtem zanim spustoszyły wybrzeża kilku krajów Azji i Afryki, a ta oniryczna wizja wielkiego kataklizmu zapoczątkowała właśnie Cień Boga (2005).

- Dobrze, że ci się koniec świata nie przyśnił..

JKT - No właśnie mi się przyśnił (śmiech).

- Konsekwentnie nie dajesz wierszom tytułów, a jednak są wyjątki, bo...

JKT - Bo z reguły jest to pewien ciąg poetyckiej narracji prowadzącej od Arki Noego poprzez terakotową armię chińskiego cesarza Qin Shi do cywilizacji minojskiej i Troi, kontrastującej kulturę homeryckiego Południa i osjanowskiej Północy, a jednoczenie poszukującej Wielkiej Bogini Matki - wspólnego źródła dla wszystkich mitów z celtyckimi włącznie.

- Nic z tego nie rozumiem! Czy ty nawet na proste pytanie nie potrafisz odpowiedzieć po ludzku? Nie masz, aby kompleksów, które każą ci się popisywać wiedzą i wyrazami obcymi?

JKT -Czyżbyśmy rozmawiali na dwóch różnych poziomach?

- Niektóre z wierszy z ostatniego tomu to nadto osobiste zapisy; widzę w nich krzyk dojrzałej kobiety - krzyk rozpaczy, skargi, buntu, np. w wierszu "Trzebiatówka"... Czemu je opublikowałaś?

JKT - Rozejrzyj się po świecie i z pewnością dostrzeżesz bardziej uniwersalny wymiar tego zapisu, a poza tym nie należy utożsamiać podmiotu lirycznego z autorem. Moim zamiarem, począwszy od pierwszych zbiorów wierszy aż po ten ostatni, było przestawienie kobiety uniwersalnej - Imago - nie tylko zakochanej i szczęśliwej, ale też cierpiącej z powodu zdrady i odrzucenia, maltretowanej i poniżanej, wykorzystywanej seksualnie czy wreszcie starej i osamotnionej, kobiety-matki rozpaczającej z powodu straty dziecka i takiej, która była zdolna do dzieciobójstwa. Czyli kobiety uogólnionej jaką danym mi było obserwować w życiu zawodowym i jaka na przestrzeni dziejów wcielała się w bohaterki wielkiej literatury ,a wcześniej antycznego dramatu, jak choćby Medea. Nie zaprzeczam, że jest w tych wierszach także jakaś część moich własnych doświadczeń, smutków związanych choćby z przemijaniem, nieuchronnością starości i śmierci, utratą miłości, zachwianiem wiary w drugiego człowieka. Ale i radości jaką daje obcowanie z naturą i nieprzemijającym pięknem dzieł sztuki, budowli, a zwłaszcza katedr, które stały się przedmiotem mojej fascynacji.

- Bo "Poezja to przemiana krwi w atrament" - jak chciał Eliot.

- Prof. Bolesław Faron napisał wstęp do tego ostatniego tomiku, nie zdecydowałaś się go zamieścić. Czemu?

JKT - Uznałam, że lepiej wykorzystać ten tekst jako recenzję "Trickstera" w najbliższym numerze HYBRYDY, której - jak wiesz - jestem redaktorem naczelnym.

- Bardzo dużo piszesz. 10 tomików w ciągu 25 lat, a bywało po trzy w roku, plus sześć przepastnych powieści. Szymborska, tak oszczędna w upublicznianiu swych perełek
wiele wierszy wyrzucała do kosza...

JKT - Prawdą jest, że w 1993 roku opublikowałam aż trzy zbiory wierszy, ale były to wiersze przez ponad dwadzieścia lat gromadzone w szufladzie, których nie odważyłam się wcześniej opublikować głównie z uwagi na moją pozycję zawodową i bez tego byłam postrzegana jak l'enfant terrible prokuratury. Kolejne - "Labirynt", "Jesienny nokturn" i "W śród nas" - ukazały się dopiero po sześciu latach a po kolejnych dwóch "Rzeczywiste i nierzeczywiste". W 2005 wydałam tomik "W jedną stronę bez prawa powrotu", pięć lat później "Taniec śmierci" i teraz "Trickster". A czy dużo wyrzucam? Mam kilka teczek wierszy nie opublikowanych, rodzaj poetyckiego dziennika, z którym trudno jest mi się rozstać, a jednocześnie brakuje mi czasu na ich selekcję i edycję.

- A o czym piszesz siódmą powieść, bo Ty bez pisania żyć nie możesz?...

JKT - Skoro nie mam już rzeczywistych spraw kryminalnych do rozwiązywania, nie dziw się, że tworzę fikcyjne (śmiech). Pisząc sama nieźle się przy tym bawię, zwłaszcza gdy dochodzi do nieoczekiwanych zwrotów akcji, o których wcześniej nie myślałam. To tak, jakbym oglądała film w kolorach i zdradzę ci w sekrecie, że już w dzieciństwie miewałam problemy z zasypianiem, bo wyobraźnia podsuwała mi coraz to nowe wizje. Siódmą powieść właśnie skończyłam i " Niedorzeczna miłość", bo taki jest jej tytuł, ukaże się jesienią. To opowieść o miłości łączącej ludzi z różnych środowisk, z góry skazanej na niepowodzenie i w efekcie prowadzącej do tragedii i zbrodni. To także odsłona lat osiemdziesiątych i moja osobista próba rozliczenia ze stanem wojennym.

"LATO ZE SZTUKĄ"

       Galeria "Batko"w Ochojnie zlokalizowana w urokliwej przestrzeni Pogórza  Wielickiego jest  dobrze znana krakowskim artystom, chociaż wieść o świetnie prosperującym Salonie Sztuki Państwa Wiesławy i Leszka Batków przenika poza granice małopolskiego województwa z uwagi na szeroki zakres jej działalności i nietuzinkowe prezentacje dzieł twórców średniego pokolenia. W ofercie Galerii znajduje się głównie malarstwo i rzeźba uznanych, aktualnie tworzących artystów, posiadających duży dorobek artystyczny. Nie tak dawno odbył się tutaj wernisaż wystawy krakowskiego, znanego w świecie malarza, grafika, poety  Grzegorza Steca. W roku ubiegłym swoje rzeźby wystawili państwo Ewa i Mirosław Gołofitowie. Styl wnętrz, ściany sal ekspozycyjnych odsłaniające przepiękną strukturę kamienia oraz znakomite obrazy są wręcz wymarzonym tłem dla organizowanych tu kameralnych koncertów, wystaw zbiorowych i indywidualnych, warsztatów plastycznych, wykładów o sztuce i prezentacji literatury.

      Tegoroczny cykl "Lato ze sztuką" - podkreśla właścicielka Galerii Wiesława Batko -zdominowała poezja. Zaprezentowali ją w kolejnych spotkaniach członkowie Krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich: Magdalena Węgrzynowicz-Plichta, Joanna Rzodkiewicz, Krystyna Alicja Jegierska,  Irena Kaczmarczyk i Anna Pituch-Noworolska. W przyziemiach zabytkowego domu Batków zaprezentuje również swój dorobek poetycki Maciej Pinkwart.

      Oprócz indywidualnych prezentacji Lata 2013 w Galerii odbyły się również wieczory  poświęcone twórczości Zbigniewa Herberta i Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, które ściągnęły nie tylko stałych bywalców Salonu Sztuki, mieszkańców Ochojna i Świątnik Górnych, ale licznych krakowian ( na jednym z czerwcowych spotkań był obecny eurodeputowany  Bogusław Sonik wraz z małżonką), bo - nie zawaham się stwierdzić- kto raz zawita w progi Galerii "Batko", wraca do niej wielokrotnie i pilnie śledzi repertuar na stronie internetowej  http://www.galeriabatko.pl/strona/kontakt.html.

     Trzeba jeszcze koniecznie dodać, iż gościnność Gospodarzy jest nieoceniona. Do tradycji wpisał się poczęstunek: wiejski chleb z masłem, lampka wina, co pozwala uczestnikom na dłuższe obcowanie z dziełami sztuki i towarzyską rozmowę, jak też spacery po rozległym, dworskim ogrodzie ze stawem, gdzie można pokontemplować, zatrzymując się na  romantycznym mostku czy w cieniu szumiącej wiekowej lipy przysiąść na ławce, poczęstować się  truskawkami, malinami a jesienną porą owocami starych gatunków jabłoni. 

 I przy takiej właśnie kontemplacji zrodził się mój pomysł prezentacji wierszy w ogrodzie. Wiersze przecież można w y s i e w a ć (wiosna) a potem je  z b i e r a ć (jesień), Jak kwiaty. Jak truskawki i maliny czy kwiaty lipy. Każda okazja do zatrzymania się nad SŁOWEM  jest dobra i może okazać się owocna. Zwłaszcza w takiej naturalnej scenerii, jak u Państwa Wiesławy i Leszka Batków w Ochojnie pod Krakowem.  

Kraków, 10.08.2013

tekst: Irena Kaczmarczyk

foto: archiwum

JUBILEUSZ OSIEMDZIESIĘCIOLECIA JACKA KAJTOCHA

Kraków, 7.07.2013

Życzenia

Zarząd Krakowskiego Oddziału ZLP w imieniu Koleżanek i Kolegów oraz własnym

z okazji uroczystości Osiemdziesiątych Urodzin, które przypadają w lipcu tego roku

składając Szanownemu Jubilatowi Koledze Jackowi Kajtochowi powinszowania,

życzy zdrowia, pomyślności w życiu osobistym

i dalszej twórczej aktywności literackiej

Prezes - Magdalena Węgrzynowicz-Plichta
Wiceprezes - Joanna Krupińska-Trzebiatowska
Skarbnik - Joanna Rzodkiewicz  

Choć to fakt bardzo ważny, że Jubilat urodził się (7 lipca 1933 r.) właśnie w Wadowicach, to od 1946 r. na stale związał się z Krakowem. W tym Królewskim Mieście pobierał nauki najpierw w szkole powszechnej im. św. Wojciecha, potem w III LO im. Króla Jana Sobieskiego i studiował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jacek Kajtoch w swojej biografii - skondensowanej do najistotniejszych faktów z życia zawodowego - podkreśla, że edukację zakończył doktoratem nauk humanistycznych Akademii Pedagogicznej w Krakowie, dzisiejszym Uniwersytecie Pedagogicznym. Jako wykładowca literatury współczesnej i nauczyciel języka polskiego pracował w Uniwersytecie Jagiellońskim, w IBL PAN i PAN Oddział w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej i V Liceum Ogólnokształcącym. Już po przejściu na emeryturę pracował w Studium Nauczycielskim w Przemyślu i Krośnie. Jako redaktor i krytyk literacki zajmował się głownie edytorstwem (polskiej powieści historycznej i obyczajowej XIX wieku, nowelistyki XX w.) oraz recenzowaniem nowości na łamach prasy, przejściowo jako redaktor "Ruchu Literackiego" w latach 1955-1998.

Na studiach, które odbywał pod kierunkiem prof. Wacława Kubackiego, interesował się powieściami obyczajowymi i historycznymi Józefa Kraszewskiego. Przez kilkanaście lat pracował pod kierunkiem takich znawców Kraszewskiego jak prof. Wincenty Danek i prof. Julian Krzyżanowski. Z powieści obyczajowych Kraszewskiego wydał m.in. posługując się rękopisami, zdeponowanymi w Wilnie, powieści ludowe i "Powieści bez tytułu". Opracował kilkanaście powieści historycznych Kraszewskiego, przywrócił wersję sprzed ocenzurowania "Diabła", a "Hrabina Cosel" w jego opracowaniu miała kilka wydań, itd.

W latach sześćdziesiątych zajmował się literaturą polską na Górnym Śląsku w XIX wieku - napisał z tego zakresu dwie poczytne prace "Norbert Bonczyk - epik Górnego Śląska" (1965) i "Konstanty Damrot. Życie i twórczość literacka" (1968). W latach 1981 - 1988 był wiceprezesem Grupy Literackiej "Nadskawie" i starał się nawiązywać do dorobku prof. Stanisława Pigonia. Zagadnieniom regionalizmu i literatury ludowej w dalszym ciągu poświęca dużo uwagi.

Od lat sześćdziesiątych jest aktywny jako recenzent literacki, współautor oraz autor antologii poezji i prozy. Jako publicysta literacki zadebiutował w 1956 r. w "Życiu Literackim", z którym współpracował do likwidacji pisma. W latach 1957-1958 współredaktor periodyku młodych artystów "Zebra". Do swoich osiągnięć w tym zakresie zalicza współautorstwo "Debiutów poetyckich" i "Polską nowelę współczesną" - w Wydawnictwie Literackim prowadził serię "kieszeniówek" - polskie opowiadania współczesne".

Od stycznia 1970 r. członek ZLP, wiceprezes Zarządu Głównego ZLP przez dwie kadencje i członek Komisji Kwalifikacyjnej, dzięki którego rekomendacji i pozytywnej krytyce przybyło w nowym stuleciu wielu członków do Krakowskiego Oddziału ZLP. Organizator życia literackiego, m.in. organizował w Krakowie "Krakowskie Dni Poezji" i prowadził "Krakowskie Noce Poetów", uczestniczył w dyskusjach w czasie Targów Książki w Krakowie oraz wygłaszał liczne słowa krytyczne w czasie indywidualnych spotkań autorskich.

Ostatnia Jego książka pt. "WSPOMNIENIA I POLEMIKI" (Wydawnictwo Towarzystwo Słowaków w Polsce, 2009 r.) została napisana, ponieważ - oddajmy głos samemu Jubilatowi - (str.67):

     "Od pewnego czasu męczy mnie myśl, że powinienem zacząć porządkować papiery, wyciągać wnioski z doświadczeń życiowych. Przyczyną nie jest wiek, chociaż trudno go ukryć, ale przeświadczenie, że wszyscy uczestnicy życia literackiego w Polsce Ludowej - zatem także ja w stopniu określonym możliwościami - przeszli do historii, bez względu na metrykę i stan zdrowia, a także opcję polityczną. Zwolennicy i przeciwnicy układu politycznego zawsze tworzą wspólnotę, powiązaną interesami, towarzysko, mentalnie i razem lądują na cmentarzu." (.) Ponadto dręczy mnie syndrom kapitana Nuta. Myślę, że "Żeglarz" Szaniawskiego jest coraz bardziej aktualny, nawet bardziej niż przed drugą wojną światową. Środowisko literackie jest tak załgane, że tracimy tożsamość."

WIECZÓR AUTORSKI MAŁGORZATY TATIANY SKWAREK-GAŁĘSKIEJ

 "ETIUDA Z SZABLĄ W TLE"

     Na zaproszenie Krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich w czerwcu br. przyjechała z Łodzi Małgorzata Tatiana Skwarek-Gałęska - specjalnie na Wieczór Literacki na Kazimierzu, by zaprezentować m.in. kolejny tom poetycki pt. "Szable i róże" (pod redakcją Doroty Grzegorczyk, wydany przez: Bałucki Ośrodek Kultury RONDO, Łódź, maj 2013). Choć promocja tego zbioru była zasadniczą częścią wieczoru autorskiego, wybrzmiała także poezja z innych tomów. Niektóre liryczne wiesze interpretowała - na prośbę Poetki - prowadząca spotkanie Prezes KO ZLP Magdalena Węgrzynowicz-Plichta.

     W swoim dorobku Nasza Związkowa Koleżanka (należy do Oddziału w Łodzi) ma kilkanaście poetyckich wydawnictw (wymienione w kolejności wydania): "Świat smakuje lepiej w całości", "Biała róża to senne marzenie", "Dom na gruzach bajki", "Zza zakrętu""Mosty bez poręczy", "...i..." (małe - 26 stron), "Rozsypanka", "Być", "...i..." (duże - 186 stron), "Etiuda", "BALET nice", "Szable i róże". Opublikowała także następujące książki pisane prozą: opowiadania "Opowieść o mieszkańcu biblioteki czyli Bibliocik-KłopociK", opowiadania, wiersze i zagadki w książce "Łódzkie czary-mary" oraz opowiadanie w antologii "Dziedzictwo gwiazd". Ponadto nagrała płytę pt. "Jestem" zawierającą wiersze czytane przez autorkę przy muzyce Lucjana Wesołowskiego.

     W czasie rozmowy z Autorką nacisk został położony na kwestie związku pracy zawodowej i literackiej pasji, gdyż Autorka jest z wykształcenia bibliotekarką i od wielu lat pełni funkcję kierowniczki filii bibliotecznej. W równym stopniu z zamiłowania i poczucia obowiązku angażuje się w różne przedsięwzięcia społeczne i kulturalne, m.in. prowadzi spotkania i warsztaty (na terenie Łodzi i całego kraju w przedszkolach, szkołach, ośrodkach kultury, bibliotekach) w ramach wymyślonych przez siebie projektów Katamaran Literacki - pod egidą biblioteki i przy współpracy Akademickiego Ośrodka Inicjatyw Artystycznych oraz Bałuckiego Ośrodka Kultury, a także prowadzi Wędrujący Stolik Poetycki. W wielu konkursach literackich i recytatorskich brała udział w pracach Jury. Za zaangażowanie w twórczą pracę i jej efekty otrzymała honorową odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej.

     Poetka od wielu lat prowadzi własny blog: http://www.magiawedrowki.bloog.pl a o sobie pisze:

"Urodziłam się i wychowałam w Łodzi. Kocham to miasto, choć jest to miłość trudna. Z wykształcenia i zamiłowania jestem bibliotekarką. Kontakt z książką i z ludźmi, daje mi wiele zadowolenia a pomoc w wyborze lektury satysfakcję. Pełnię funkcję kierownika Filii nr 15 Miejskiej Biblioteki Publicznej Łódź-Polesie. Moim sposobem na próbę porozumienia ze światem jest poezja. Uważam, że w programach szkolnych powinno być więcej wierszy. A nauczyciele powinni zarażać poezją a nie rozkładać ją na części pierwsze. Chętnie prowadzę w szkołach warsztaty. To dla mnie bardzo pouczające i inspirujące, dla dzieci zaś odskocznia od rutynowych lekcji oraz nauka czytania tekstów poetyckich a czasami pierwsze próby wyrażenia własnych uczuć za pomocą słów. Lubię angażować się w różne przedsięwzięcia kulturalne i społeczne.

     Relacjonowane spotkanie z uczestnictwem zaproszonych gości odbyło się dnia 19 czerwca br. w siedzibie KOZLP w RUBINSTEIN RESIDENCE (Kraków ul. Szeroka 12), dzięki Mecenatowi Marzeny i Krzysztofa Pierścionków. Po części oficjalnej - przy lampce wybornego wina - można było jeszcze osobiście porozmawiać z Autorką, zakupić książki i otrzymać autograf z dedykacją.

tekst: info

zdjęcia: Joanna Rzodkiewicz

Małgorzata Tatiana Skwarek-Gałęska - wiersze z tomu "Szable i róże"

* * *

gdy umarł

przyśniła mi się

i poprosiła

przytul

drobinami stali przesiała

myśli

związała ostrzem

zapłonął

śpiący w dłoni kolec

by zrównoważyć ból

a galaktyka gwiazd

na lewym udzie

wirowała śpiewem

kosmosu

odtąd śpi

w przeszłości

i przyszłości

teraźniejszości pozwala

na róże

* * *

szabla śpi w szafie

tylko czasami ją przytulam

niech pamięta ciepło

daje mi rozwagę stali

odwagę myślenia

jeśli wybuchnie ostateczność

stopimy się w jedno

a z nami

zasuszony bukiet róż

* * *

zabrzęczałaś w dłoni

cicho i uspokajająco

zmęczenie związały

twarde drobiny

a żal spłynął po ostrzu

aż po zastawę

zablokowany rękojeścią

ćmił smutkiem

nagle błyszcząca powierzchnia

raziła promieniem

wyparowały krople goryczy

pozostał chłód w dłoni

grzbiet odbijał zdziwieniem

oczy

moje?

Krakowska Noc Poetów i promocja XLI Almanachu

      To jedno z najważniejszych spotkań członków Krakowskiego Oddziału ZLP. Choć czasy nie sprzyjają finansowemu wsparciu przedsięwzięć wydawniczych okazuje się, że zawsze znajdzie się jakieś wyjście, choćby i tym razem, prywatny sponsor incognito pokrył koszt wydania almanachu, cyklicznie ukazującej się publikacji, prezentującej w miniaturce (od jednego do trzech wierszy autora) twórczość zrzeszonych w Oddziale Poetów. Uroczystość promocyjna książki odbyła się w Sali Fontany Klubu Dziennikarzy Pod Gruszką 20 czerwca br. Miejsce to zacne i lubiane zarówno przez Poetów ZLP jak i sympatyzujących z nimi miłośników literatury. W tym roku frekwencja była prawie stuprocentowa. Przybyli nawet członkowie mieszkający poza granicami kraju i ci, których dotknęły poważne kłopoty zdrowotne. Czuły obiektyw Andrzeja Waltera uchwycił ulotne emocje towarzyszące każdemu autorowi podczas prezentacji wybranego utworu. Tegoroczny almanach zawiera wiersze 47. członków Krakowskiego Oddziału, czterech twórców nieżyjących (Barbary Dziekańskiej, Anny Kajtochowej, Wandy Tatary-Czopek, Jerzego Tawłowicza) i 19. autorów zrzeszonych w Kole Młodych Pisarzy przy KO ZLP. Wieczór poprowadziła Prezes KO ZLP Magdalena Węgrzynowicz-Plichta i wiceprezes Joanna Krupińska - Trzebiatowska. Oprawę muzyczną zapewnili: Barbara Leśniak (wokal i piano) oraz Zenon Mąsior (wokal i gitara) ze skrzypaczką Joanną Król.

tekst: Irena Kaczmarczyk

Wybrane wiersze z XLI Almanachu z działu Byli między nami

BARBARA DZIEKAŃSKA

Lalka

                                                                                              Matce

miała niebieskie oczy

- ciągle uśmiechnięta

byłam mamą

karmiłam

ostrzegałam

nie wypuszczałam

z rąk

pokazałam nawet

rozpaloną duszę

żelazka

jej twarz

uniosła się

płomieniem

długo krzyczałam -

to tylko

celuloid

to tylko

laleczka

- powiedziała matka

ANNA KAJTOCHOWA

***

Od siebie wysyłam sygnały

do Ciebie Daleki Przyjacielu

Jeśli potrzebujesz pomocy

jeśli jesteś głodny

jeśli straciłeś kierunek

i wabią Cię kręte ścieżki

To nic że nie mam

lekkości ważki

nad grząskim podłożem

że nie czaruję lotem

motyla - rusałki

że kwiat w ręku trzymany

nie wabi zapachem

złocistej pszczoły

Gdy trzeba wezwę pomocy

i uniosę Cię ponad

lądem i wodą ku brzegom

gdzie będziesz

bezpieczny i spokojny

Możesz na mnie liczyć

nieznany Przyjacielu

WANDA TATARA-CZOPEK

Poczta Apollina

Myślę, że poetom

- tematy wysyła Bóg,

korzystając z poczty Apollina,

który zyskał Jego szacunek,

bo nie poddał się żadnej z trwóg,

które od starożytności

przeszywają równocześnie -

serce poety i ziemię.

Myślę, że w Anioły przemienił

jego dziewięć Muz,

które w natchnienia braku

wysyłają do źródeł

weny

którąś z bielutkich kóz

- na Szczycie Parnasu

by Apollo nasycał

poezją ziemię.

JERZY TAWŁOWICZ

Góry wymyślone dla ciebie

wcale niekoniecznie zaraz

w serce ci wlezę nieproszony

wczoraj w oczy twoje

szczyty wpisałem

kryształowe świecą

choć ty - firany powiek...

muzyki kropel kilka

obrazy snów

wczorajsze czy jutrzejsze

słowa moje

na drogę

w prezencie daję ci

ukojenie w ciszy gór...

tych gór

wymyślonych troskliwie

dla ciebie...

ANDRZEJ DĘBKOWSKI W KRAKOWIE - PROMOCJA TOMU

"DO WSZYSTKICH NIEDOSTĘPNYCH BRZEGÓW"

     W prestiżowym cyklu literackim "Orszak Apollina" mieliśmy ostatnio przyjemność gościć, dnia 2 czerwca 2013, zelowskiego twórcę Andrzeja Dębkowskiego. Znany w krakowskim środowisku poeta, krytyk literacki, publicysta, eseista, dziennikarz i wydawca został zaproszony do Śródmiejskiego Ośrodka Kultury przez Zarząd Krakowskiego Oddziału ZLP. To niecodzienne spotkanie z poetą " z zewnątrz" nie ograniczyło się stricte do promocji najnowszego tomu wierszy: Do wszystkich niedostępnych brzegów, ale było okazją do ciekawej rozmowy z autorem o jego drodze do literatury, pasjach, inspiracjach twórczych, jak również o warsztacie poetyckim. Pytania zadawała sama prezes KO ZLP Magdalena Węgrzynowicz-Plichta, prowadząca 2-godzinne spotkanie, a czyniła to w sposób nader interesujący i tak błyskotliwy, iż nie zauważyliśmy przesuwających się wskazówek zegara i nie słyszeliśmy hejnału z Wieży Mariackiej, który zdążył wybrzmieć co najmniej dwukrotnie. Z uwagą wsłuchiwaliśmy się w opowieść redaktora naczelnego "Gazety Kulturalnej" o rodzinnym miasteczku - Zelowie, które z uwagi na wielokulturowość dostarcza mu tematów do wierszy, o debiucie poetyckim, o tzw. natchnieniu twórczym, które - powiedział - "spłynęło" na niego trzykrotnie. Na prośbę prowadzącej, poeta odczytał owe utwory, przytaczając okoliczności, w jakich się narodziły.

     Andrzej Dębkowski oznajmił, że promowany tom poetycki powstawał bardzo długo. Bo - podkreślił - nie zaczynam pisać wiersza, jeśli nie mam do powiedzenia czegoś ważnego. Poezja - zaznaczył dobitnie - ma zadawać ważne pytania egzystencjalne: skąd jestem, jaka jest moja ziemska wędrówka i co jest dalej (jeśli jest) - dodał. Dlatego też zbiór 41. wierszy w tomie: Do wszystkich niedostępnych brzegów jest refleksją z pogranicza filozofii i metafizyki. Zawiera wiele pytań i wątpliwości. Jest zagęszczony treściowo i semantycznie. Choć napisany jasną polszczyzną, nie jest łatwy w odbiorze. Wymaga wyciszenia i maksymalnego skupienia. O poezji Andrzeja Dębkowskiego wypowiedziało się wielu krytyków literackich (m.in. Rafał Orlecki, Jan Tulik, Tadeusz Kwiatkowski-Cugow) , którzy podkreślają jej głęboką myśl humanistyczną, mistrzowską obserwację ludzkiego losu i estetyzm poetyckiego słowa. Promowana książka - zauważyła Magdalena Węgrzynowicz-Plichta - doczekała się już 8. recenzji.

     Po poetyckiej prezentacji, bohater wieczoru skupił się na "Gazecie Kulturalnej", miesięczniku, który redaguje i wydaje od  lat 18. W ubiegłym miesiącu ukazał się jubileuszowy, 200- setny numer pisma. Z Gazetą stale współpracują znani i wytrawni publicyści kulturalni, m.in.: prof. Maria Szyszkowska, Kazimierz Ivosse, Stefan Jurkowski, Leszek Żuliński, z krakowskich nazwisk warto wymienić: Józefa Barana, prof. Ignacego S. Fiuta, prof. Bolesława Farona. Na łamach Gazety ukazało się też kilka artykułów piszącej relację Ireny Kaczmarczyk. Trzeba zaznaczyć, iż zelowski miesięcznik nie ogranicza się tylko do publicystyki kulturalnej, ale drukuje wiersze znaczących twórców, w tym dość często członków naszego Oddziału. I, co istotne, pismo ukazuje się również w wersji elektronicznej, ułatwiając tym samym dostęp szerszemu gronu czytelników.

     Zaproszony gość sporo uwagi poświęcił wydanej w 2004 roku autorskiej książce: Kiedy umiera poeta, umiera świat. Rozmowy z pisarzami. Jej 5-tysięczny nakład rozszedł się w niespełna pół roku po ukazaniu się na rynku wydawniczym. Nad pokaźną, bo liczącą 240 stron publikacją Andrzej Dębkowski pracował około ośmiu lat. Znalazły się tu wywiady - rozmowy z 33. literatami, w tym z krakowskimi twórcami: Józefem Baranem, śp. Henrykiem Cyganikiem, Stanisławem Franczakiem, Andrzejem Krzysztofem Torbusem, Adamem Ziemianinem. Profesor Maria Szyszkowska napisała o książce:

Pytanie retoryczne brzmi: dlaczego jest tak mało dobrych książek? Odpowiedź jest prosta: bo mało jest dzisiaj wybitnych osobowości świata literatury. Ale na szczęście od czasu do czasu pojawiają się prawdziwe perły, a taką jest książka zelowskiego poety, krytyka literackiego i eseisty Andrzeja Dębkowskiego pt. "Kiedy umiera poeta, umiera świat...". Ta książka, to autentyczne wydarzenie literackie w Polsce minionego roku. Książka historiozoficzna, kronikarska, a miejscami wręcz sensacyjna. Osiem lat pracy pisarza nie poszło na marne, a my możemy z zapartym tchem czekać na dalsze części, które autor już zapowiedział...("Powszechny dzień filozofa" (2005)

     Andrzej Dębkowski potwierdził zapowiedź kontynuacji wywiadów z kolejnymi pisarzami. W drugim tomie - zdradził - znajdzie się m.in. ciekawa rozmowa ze znakomitym interpretatorem poezji Wojciechem Siemionem, jaką zdążył przeprowadzić z aktorem przed jego tragiczną śmiercią. Autor najlepszej poetyckiej Książki Roku XXI Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu w 1998 r.: Paryż nie jest taki piękny. nie stronił też od licznych dygresji, opowiadał o przygodach, które miały miejsce podczas intensywnego podróżowania po świecie.

     Miłym akcentem, zwieńczającym udany wieczór, było wręczenie naręcza wiosennych kwiatów prezes Magdalenie Węgrzynowicz-Plichcie, w podziękowaniu za jej wieloletnią i intensywną współpracę z Śródmiejskim Ośrodkiem Kultury, przez dyrektora placówki Janusza Palucha. Zelowskiemu poecie i wokalistce Barbarze Leśniak, uświetniającej lirycznymi piosenkami imprezę literacką, kwiaty wręczyła skarbniczka naszego Oddziału Joanna Rzodkiewicz.

     Warto na koniec zacytować chociaż jeden "natchniony" wiersz, wybrzmiały na deskach sceny Śródmiejskiego Ośrodka Kultury, przed którą zgromadzili się licznie krakowscy literaci i przyjaciele autora, m.in. w osobach: wiceprezes KO ZLP Joanny Krupińskiej-Trzebiatowskiej, Józefa Barana, prof. Ignacego S. Fiuta, Ireny Kaczmarczyk, Marii Kantor, Jana Kirsza, Doroty Lorenowicz, Anny Pituch-Noworolskiej, Danuty Perier-Berskiej, Aarne Puu, Joanny Rzodkiewicz, Anny Beaty Symołon, Alicji Tanew, Andrzeja Torbusa i wielu innych wielbicieli mowy wiązanej.

Notatka

Moje życie.

Nie potrafię się do niego

przyzwyczaić. Powiedz mi

przyjacielu jakie ono jest.

Każde moje miejsce

jest poza nim.

Często w iluzji odstawia

poezję. Przyciąga głuchych słuchaczy.

Ozdabia wieczory

dla natchnionych tajemnic

i spogląda na zabłąkane zdarzenia

rozsypane podmuchem Anioła.

(z tomu: Do wszystkich niedostępnych brzegów,2013)

Andrzej Dębkowski - poeta, krytyk literacki, publicysta, eseista, dziennikarz i wydawca. Autor szkiców i esejów krytycznoliterackich. Urodził się w 1961 roku w Zelowie, gdzie mieszka do dzisiaj. Studiował w Wyższej Szkole Oficerskiej im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu. Jest absolwentem Państwowego Studium Oświaty i Kultury Dorosłych w Warszawie. Redaktor naczelny "Gazety Kulturalnej".
Debiutował w 1988 roku w miesięczniku "Do Przodu". Publikował swoje wiersze m.in. w "Wiadomościach Kulturalnych", "Okolicy Poetów", "Gazecie Kulturalnej", "Literackiej Polsce", "Metaforze", "Sycynie", "Akancie", "Siódmej Prowincji" oraz w kilkudziesięciu antologiach i almanachach - w prasie krajowej i zagranicznej. Jest laureatem kilkudziesięciu konkursów literackich, wielu nagród i wyróżnień. Jego wiersze tłumaczono na język włoski, czeski, litewski, białoruski, ukraiński i wietnamski. Opublikował: Wierzyć w siebie (1993), Wiersze nowe i wybrane (1995), Wiersze wybrane (1996), Paryż nie jest taki piękny... (1998) - najlepsza poetycka książka roku XXI Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu w 1998 roku, jest autorem zbioru felietonów Magiczne pomysły. Felietony (2001) oraz książki pt. Kiedy umiera poeta, umiera świat. Rozmowy z ludźmi pióra (2004).Współpracuje, jako publicysta i eseista z prasą kulturalną w kraju i za granicą. Należy do Związku Literatów Polskich. Członek Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich.

Kraków, 5 czerwca, 2013

tekst: Irena Kaczmarczyk

foto: Joanna Rzodkiewicz

Krakowski Oddział Związku Literatów Polskich i

Klub Dziennikarzy Pod Gruszką, ul. Szczepańska 1,
 
zaprasza 20 czerwca (czwartek) 2013, godz. 18.00, na

XLI Krakowską Noc Poetów

w programie:

- promocja okolicznościowego almanachu

- recytacja poezji przez poetów

zrzeszonych w Krakowskim Oddziale ZLP i Kole Młodych Pisarzy

- autorska piosenka poetycka:

Barbara Leśniak - wokal, fortepian
Zenon Mąsior - wokal, gitara

prowadzenie: Joanna Krupińska-Trzebiatowska

                       i Magdalena Węgrzynowicz-Plichta

Krakowski Oddział Związku Literatów Polskich

zaprasza na Wieczór Literacki na Kazimierzu

19 czerwiec  (środa) 2013 r. godz.18.00 odbędzie się

w RUBINSTEIN RESIDENCE, Kraków ul. Szeroka 12

wieczór autorski Małgorzaty T. Skwarek-Gałęskiej

pt. "Etiuda z szablą w tle"

Prowadzenie: Magdalena Węgrzynowicz-Plichta

Mecenat: Marzena i Krzysztof Pierścionkowie

Krakowski Oddział Związku Literatów Polskich i

Klub Dziennikarzy Pod Gruszką, ul. Szczepańska 1, I piętro

zapraszają 18 czerwca (wtorek) 2013 r. o godz.18.00

na promocję najnowszego tomu poetyckiego

Joanny Krupińskiej-Trzebiatowskiej

pt. "TRICKSTER"

prowadzenie: Wacław Krupiński

prezentacja wierszy: Oksana Szyjan i Jerzy Krul

oprawa muzyczna: Izabela Jutrzenka-Trzebiatowska