Muzyk, poetka, publicystka, krytyk literacki, animator kultury.
Urodziła się 27 sierpnia 1947 r w Katowicach, zmarła 14 grudnia 2012 r.
Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej jako chorzowska stypendystka podjęła pracę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego.
W latach 1976 - 2002 uczyła gry na fortepianie w Państwowej Szkole
Muzycznej I i II st. im. Grzegorza Fitelberga.
W miejscu zamieszkania (Ruda Śląska) prowadziła lekcje muzyki w Szkole
Podstawowej nr 22. W całej swojej działalności
pedagogiczno-artystycznej łączyła muzykę z poezją. W 1983 r.
debiutowała tekstami do utworów chóralnych
Józefa Klyty. Pisała też słowa do muzyki własnej.
W listopadzie 1992 r. zainicjowała cykl spotkań w Muzeum chorzowskim
pt.: „Wiersze na każdą pogodę”, które
stały się okazją do prezentacji twórczości śląskich
poetów i towarzyszących im muzyków. Podobną
działalność prowadziła w latach 2000 - 2006 w Rudzie Śląskiej.
Całokształt twórczości Barbary Dziekańskiej obejmuje 9
tomików poetyckich wydanych w latach 1990 – 2006.
Obecnie współpracuje z miesięcznikiem
społeczno–kulturalnym, „Śląsk”, pisze
rekomendacje i recenzje do wydawanych zbiorów wierszy,
zasiada w komisjach konkursów literackich, promuje
młodocianych poetów. Jej wiersze pojawiają się na antenie PR
i TV Katowice, rozgłośni radia „alfa” w Krakowie, a
także są publikowane i recenzowane w miesięcznikach i kwartalnikach o
zasięgu lokalnym, regionalnym i ogólnopolskim.
Barbara Dziekańska wchodzi w skład Zarządu Górnośląskiego
Towarzystwa Literackiego w Katowicach, należy do Związku
Literatów Polskich w Krakowie i do Stowarzyszenia
Kulturalnego Filmowy Chorzów.
W grudniu 2007 r. została odznaczona srebrnym medalem „Za
zasługi dla województwa śląskiego”.
Publikacje książkowe
Dialogi z
codziennością Chorzów 1990)
Z tamtej strony Chorzów 1991
Zatopiona katedra Chorzów 1993
Podaję ci siebie Katowice 1994
Dosięgnąć siebie Katowice 1996
Drzewo bez grzechu Katowice 1998
A niebo zostanie różowe Katowice 2000
Zapalę noc (od liryków do erotyków)
wybór wierszy od 1991 – 2002, Katowice 2002
Moja Mama nie pyta o pogodę Katowice 2006
SZTUKMISTRZ
powiedział że kocha dziewczynę której nie ma choć - czasem jest
jej namacalne tętno porusza istotę wierszy i gotyk myśli
powiedział
że teraz kocha dziewczynę w kobiecie
klasyczne piękno z akcentem bursztynu i jej prawą rękę uniesioną nad klawiaturą fortepianu
kiedy znika pije strzemiennego z „papą”
Haydnem
* *
*
Tadeuszowi
Woźniakowi
czy Pan wie Panie W. że czekam na Pana w zakątku purpurowych
zegarów tuż obok światła za
którym pełno mrocznej wilgotności i niczego się nie boję nie obgryzam paznokci nie zapadam w senność a tylko słucham Pana milcząca brnę w otchłanie po czubki włosów płonę osłaniam ramiona głowę między kolanami chowam jakbym chciała skryć się przed słowem co „pamięć zamąci błękitem zabełta” na zawsze
Wiersz jest wariacją na temat piosenki Tadeusza Wożniaka
pt : „Zegarmistrz światła purpurowy”.