Katarzyna Bułat

Uczennica klasy algorytmicznej V liceum ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. Oprócz programowania jej największą pasją jest poezja. Wiersze pisze praktycznie od zawsze, a od listopada zeszłego roku uczęszcza na zajęcia Koła Młodych Krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich. Jej utwory zostały opublikowane w XLI Almanachu ZLP.


SPOJRZENIE

patrzyłam przed siebie

wszystkie takie same
kamyki wyrzucone przez morze na ląd
tylko po to by zaraz znów wrócić

ale nie twoje
ono było prawdziwym bursztynem .

złapałam je prędko
trzymałam przez chwilę
bawiłam się cenną zdobyczą

teraz patrzę zupełnie inaczej

dojrzałam - by dojrzeć
blask pierwszego wejrzenia



EMOCJA (3701)

najpierw jej imienia w ogóle nie znał
była jak każda inna

potem zaczęła go coraz bardziej ściskać
szczypać i kłuć

a gdy już do niego dotarło
z kim ma do czynienia
wymyślił dla niej liczbę
bo bał się nazywać abstrakcję po imieniu


NAJDZIWNIEJSZY KOD NA ŚWIECIE

są tacy ludzie którzy go piszą
małymi krokami oddają siebie
(wiedzą że kiedyś w ogóle znikną
a ich zadanie jest niewykonalne)

jednak uparcie dodają linijki
które choć są zupełnie inne
przez to tak dobrze pasują do reszty

głębokim wdechem biorą świat w siebie
pragną zrozumieć jego tajemnicę
więc dają gdzieniegdzie dodatkowe zmienne
lepiąc z wyrazów to co nienazwane

lecz zawsze jest to (tylko lub aż)
tak ciężka próba implementacji
życia w języku poezji